• Konserwatyzm – kurczowe trzymanie się tradycji i niedopuszczanie do reform czy wprowadzenia pojedynczych nowości. • Kosmopolityzm – zapatrzenie w kulturę zagraniczną i przez to lekceważenie dorobku swojego kraju. Kosmopolita znaczy po prostu „obywatel świata”. • Rokoko – ostatnia faza baroku, kojarzona z lekkością i ulotnością.Stosunkowo mało znacząca w literaturze, najmocniej odcisnęła swój ślad w malarstwie i sztuce użytkowej. • Sarmatyzm – cała kultura szlachecka z XVII...
Józef Baka (1707-1780) – przez długie lata uważany za grafomana; jezuita, poeta piszący głównie o śmierci. Używał poetyki późnego baroku, choć chronologicznie pisał już w czasach saskich. Jan III Sobieski (1629-1696) – listy króla do królowej Marysieńki to najsłynniejszy przykład epistolografii barkowej. Oprócz wyznań miłosnych król pisze też o zdarzeniach wojennych, co pozwala je traktować jako dokument historyczny. Wespazjan Kochowski (1633-1700) – poeta, sarmata tęskniący za...
• Julia, czyli Nowa Heloiza (Jan Jakub Rousseau) – powieść nawiązuje do średniowiecznego romansu nauczyciela i uczennicy. Tutaj jednak sytuacja wygląda inaczej– dziewczynę wydają dobrze za mąż, a on wyjeżdża daleko i zastanawia się nad samobójstwem. Jednak w jakiś czas później mężczyzna trafia do domu ukochanej, by uczyć jej dzieci. Czy uda się zdusić uczucie w imię lojalności wobec człowieka,któremu ona ślubowała miłość i wierność? Rousseau napisał tę historię w formie listów. •...
Socrealizm – doktryna dotycząca sztuki, ogłoszona w ZSRR w latach 30., do Polski trafiła w 1949 r. po zjeździe Związku Literatów Polskich. W centrum zainteresowania twórców socrealistycznych stali pozytywni bohaterowie pracujący dla dobra miast i wsi, a dla kontrastu – negatywne postacie z Zachodu. Turpizm – wprowadza do utworu elementy brzydoty w celu wywołania szoku estetycznego. W polskiej poezji pojawił się po1956 r.; posługiwali się nim m.in. Stanisław Grochowiak, Zbigniew...
• But w butonierce (Bruno Jasieński) – manifest nonszalancji, który ogłasza śmierć Tetmajera i Staffa, i to, że ich styl poetycki już nie powróci. Poeta podkreśla to, używając neologizmów, wyrazów obcych i określeń technicznych. • Cudzoziemka (Maria Kuncewiczowa) – proza psychologiczna poświęcona analizie kobiecości. Autorka pokazuje intymne przeżycia bohaterki, Róży Żabczyńskiej, która przyjechała do Warszawy z Rosji, gdy miała 16 lat. • Czarna wiosna (Antoni Słonimski) –...
ballada dramat romantyczny poemat dygresyjny powieść epistolarna powieść poetycka Wykorzystywano też gatunki klasyczne - odę i pieśń.
• Blaszany bębenek (Günter Grass) – powieść łącząca naturalizm z surrealizmem; jedna z części tzw. trylogii gdańskiej (pozostałe to Kot i mysz i Psie lata ). • Buszujący w zbożu (Jerome David Salinger) – satyra na amerykańskie mieszczaństwo lat 40. jest współczesną wersją XVI-wiecznej, pochodzącej z Hiszpanii powieści pikarejskiej. • Czekając na Godota (Samuel Beckett) – dwóch włóczęgów czeka obok śmietnika na Godota. Ma ich zbawić albo tylko zapewnić nocleg i jedzenie –...
Nazwa pochodzi od światła – myśliciele tej epoki nazywali ją „oświeconą” i zestawiali z ciemnotą baroku. Mieli na myśli oczywiście przymioty rozumu, które były wówczas cenione najwyżej. Sam termin nawiązywał do świetlnej metaforyki, wzmocnionej w filozofii Kartezjusza koncepcją „światła naturalnego” jako tej cechy umysłu, która umożliwia poznawanie świata. Cztery fazy polskiego oświecenia: • wczesne oświecenie – od 1730 r. do 1764 r., to czas przed wstąpieniem na tron króla...
Bunt (np. Antygony przeciwko zasadom, które chce na niej wymóc Kreon; bunt ludzi wobec bogów). Konflikt tragiczny – konieczność wyboru między dwiema równoważnymi wartościami. Przykładem klasycznego konfliktu tragicznego są losy Antygony, która musi wybrać między posłuszeństwem wobec Kreona, czyli władcy, a kierowaniem się regułami ustalonymi przez bogów. Motywy z mitologii (Ariadna, Ikar i Dedal, wojna trojańska, Prometeusz, Herkules). Starożytny rycerz (np. Hektor) – staje...
Odrodzenie i renesans to dwie równoprawne nazwy epoki, która wskrzesza ideały antyku, tłumaczy literaturę tamtego czasu, interesuje się jego historią, a ówczesnych uczonych uważa za autorytety. Ideały te miałyby posłużyć do odrodzenia takiego widzenia świata, w którego centrum stoi człowiek. W Polsce odrodzenie obejmuje okres od końca XV w. do końca XVI w. Historycznym momentem zamykającym epokę jest 1584 r. (data śmierci Jana Kochanowskiego).
Człowiek i cały świat, w którym żyje i od którego zależy, złożoność natury ludzkieji słabości człowieka – to wszystko zgrabnie portretował w swoich bajkach Ignacy Krasicki. Na ten temat wypowiadalisię też w swoich dziełach m.in. Wolter i Rousseau. Dojrzewanie – zainteresowanie zasadami edukowania młodego człowieka i jego wychowywaniem, a więc wpływaniem na rozwój i dojrzewanie wiązało się na pewno z Komisją Edukacji Narodowej, reformami Konarskiego i odrzuceniem jezuickiego systemu...
• Biblia królowej Zofii – pierwszy zabytek języka polskiego,datowany na rok 1455. Jest to tłumaczenie Biblii na język polski (w dialekcie małopolskim), wykonane dla żony Władysława Jagiełły. Jest też nazywana Biblią szaroszpatacką (aż do II wojny światowej przechowywano ją w węgierskiej miejscowości Sárospatak). • Bogurodzica – to pierwszy hymn narodowy oraz pierwszy hymn rycerstwa polskiego. Jest najstarszą polską pieśnią religijną – dwie pierwsze zwrotki pochodzą z XII w....
Nawiązania do tematów i bohaterów biblijnych, jak i do samej księgi są obecne w każdej następnej epoce literackiej. • Średniowiecze – z tradycją biblijną związane są takie gatunki,jak misterium, jasełka, kazania, pieśni. Ważne są pierwsze tłumaczenia Biblii ( Psałterz floriański , Psałterz puławski ). • Renesans – tłumaczenia psalmów, które wykorzystywano jako modlitwy (Jan Kochanowski, Mikołaj Rej, Mikołaj Sęp-Szarzyński). Postacie biblijne przywołuje w swoich Kazaniach...
Polskim pionierem teatru wizyjno-symbolicznego był Stanisław Wyspiański, a kontynuował jego myśl Leon Schiller. Był orędownikiem tzw. teatru ogromnego, czyli teatru poetyckiego, który swoje korzenie ma przede wszystkim w polskich dramatach romantycznych i neoromantycznych. Nie chciał przez to umniejszać znaczenia teatru staropolskiego i szekspirowskiego. Jego najsłynniejsze inscenizacje z czasów dwudziestolecia międzywojennego to Dziady i Nie-Boska komedia . Bardzo znaczącym teatrem tego...
Mit ikaryjski – Dedal, ojciec Ikara, doleciał na skonstruowanych przez siebie skrzydłach do brzegu, ale Ikar wpadł do morza i utonął, bo za bardzo zbliżył się do słońca, które roztopiło wosk skrzydeł. Jest ucieleśnieniem nierozsądnych marzeń, tęsknoty za pokonywaniem przestrzeni i poszukiwaniem wolności. Mit prometejski – Prometeusz z miłości do ludzi wykradł ogień z Olimpu. Za karę został przykuty do skały, a sępy wciąż wyjadały nieustannie odrastającą mu wątrobę. Symbolizuje...
Eksponowanie wątków historycznych. Literatura tendencyjna i dynamiczny rozwój publicystyki propagującej idee nowej epoki. Proza realistyczna i naturalistyczna. Utylitaryzm i dydaktyzm literatury.
• Cierpienia młodego Wertera (Johann Wolfgang Goethe) – biblia romantyków, która wykreowała nowy model bohatera (czyli bohatera werterowskiego), a nawet styl życia. Nadwrażliwy Werter nie umie poradzić sobie z uczuciem do Loty, przeżywa ból świata (niem. Weltschmerz), ucieka od rzeczywistości– najpierw w zachwyt przyrodą i literaturą, a potem w samobójstwo. • Eugeniusz Oniegin (Aleksander Puszkin) – poemat dygresyjny pokazujący szczegóły życia rosyjskiej arystokracji na wsi i w...
budowanie obrazu na kontraście, epatowanie brzydotą, paradoksy, oksymorony, np. gorący lód, zimny ogień, hiperbola, czyli przesadne kreowanie jakiegoś zjawiska, anafora, czyli rozpoczynanie kolejnych wersów od tego samego zwrotu lub słowa, przestawny szyk wyrazów w zdaniu.
Określenie „wieki średnie” znaczy tyle co wieki przejściowe pomiędzy antykiem a odrodzeniem. W renesansie 10 poprzedzających tę epokę stuleci oceniono jako wieki „ciemne”. Dziś ta ocena ewoluowała i wieki średnie fascynują swoim bogactwem. Średniowiecze zawiera się pomiędzy rokiem 476 (upadek cesarstwa zachodniorzymskiego) a niektórymi wydarzeniami XV w. (1453 – upadek cesarstwa bizantyjskiego, 1492 – odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba).
Gatunki literackie oświecenia: bajka hymn komedia oda poemat heroiczny poemat heroikomiczny powieść satyra sielanka tragedia
Epoka trwała od 1918 r. do agresji Niemiec na Polskę w 1939 r., która zapoczątkowała II wojnę światową. Nazwa jest więc uwarunkowana historycznie, bo epoka umiejscowiła się pomiędzy dwoma wojnami światowymi.
Hymn – uroczysta i podniosła pieśń pochwalna napisana na cześć jakiegoś bóstwa, ukochanej osoby lub ojczyzny. Może też opiewać jakąś ideę. Jej odmiana liturgiczna jest śpiewana w czasie nabożeństw. Szczególnie rozbudowane są hymny protestanckie. Przypowieść – tekst, który, używając prostych paraboli, pokazuje głębokie prawdy dotyczące życia i funkcjonowania człowieka. Fabuła jest tylko ilustracją prawd filozoficznych (np. przypowieść o synu marnotrawnym). Przysłowie – zdanie...
• Behawioryzm – szkoła psychologiczna, która odrzucała introspekcjonizm i zajmowała się jedynie zachowaniami człowieka. Jej wpływ na literaturę to odrzucenie introspekcji w charakterystyce bohatera oraz wydarzeń i proza dialogu (np. u Hemingwaya). • Kubizm – kierunek artystyczny, który kształty sprowadza do figur geometrycznych. Celem artysty jest tworzenie od nowa, możliwość innego, nieschematycznego spojrzenia. Pierwszym twórcą kubistycznym był Pablo Picasso. • Psychoanaliza –...
• Filister – mieszczuch, dorobkiewicz lub urzędnik, dbający o pozory i zniewolony swoimi mieszczańskimi zasadami. • Ludomania – fascynacja wsią i jej kulturą. Jej owocem były inteligencko-chłopskie śluby. • Oniryzm – wprowadzenie poetyki snu do utworu literackiego. • Sztuka dla sztuki – nadrzędne hasło sztuki, która nie może służyć żadnym utylitarnym celom.
W Polsce epoka zawiera się w latach 1890-1918. Rok 1890 jest uważany za początek nowej epoki, bo wtedy debiutują poeci młodopolscy i do kraju napływa literatura europejska, natomiast data zamykająca jest cezurą historyczną (koniec I wojny światowej i odzyskanie niepodległości). W Polsce, podobnie jak w Niemczech, Włoszech i Francji, podkreślano modernistyczną ideologię młodzieży końca XIX w. Stąd wzięły się terminy, którymi określa się tę epokę: • modernizm – z niem. modern ; oznacza...
Literaturą współczesną nazywamy całość twórczości po 1939 r., a więc od wybuchu II wojny światowej. Za względu na ogromną różnorodność możemy ją podzielić na kilka okresów: • lata wojny i okupacji (1939-1945) – czas m.in. poezji Kolumbów, • powojenne rozrachunki (1945-1949) – twórczość Różewicza, Dygata, Borowskiego i Andrzejewskiego, • socrealizm (1949-1953) – powieść produkcyjna i poematy socrealistyczne, • czas odwilży (1953-1968) – pokolenie Współczesności („Współczesność” to ówczesne...
Janusz Głowacki (ur. 1938) – prozaik, dramaturg, felietonista. Na przełomie lat 60. i 70. powstaje film Andrzeja Wajdy Polowanie na muchy oparty na twórczości Głowackiego. Prawdziwym przebojem staje się stworzony we współpracy z Markiem Piwowskim film Rejs. Największym sukcesem dramaturgicznym jest Antygona w Nowym Jorku (grana od 1992 r.w USA i w Europie). Jego twórczość jest tłumaczona na wiele języków. Ostatnie znane książki to: Ostatni cieć (2001), Z głowy (2004) i Jak być...
Andrzej Kmicic – główny bohater Potopu Henryka Sienkiewicza. Początkowo jest zabijaką, lubi wypić, ale z powodu miłości do Oleńki zmienia się w żarliwego patriotę i bohatera. Stanisław Wokulski – kupiec, właściciel wielkiego domu galanteryjnego; ambitny, zdolny, odnoszący sukcesy. Kocha nieszczęśliwie Izabelę Łęcką i ta pełna idealizmu miłość upodabnia go bohaterów epoki wcześniejszej. Pełna poświęceń praca, by zdobyć kobietę, pozwala go jednak zakwalifikować jako pozytywistę....
• Dekameron (Giovanni Boccaccio) – jest to zbiór 100 nowel– opowieści, które snuło przez 10 dni 10 osób (siedem kobiet i trzech mężczyzn), którzy uciekli z miasta przed szalejącą tam zarazą. Tematyka tych opowieści to mieszanka miłości (duchowej i cielesnej), zdrad, ekscesów zakonników, mnichów,a także sposobów na zdobycie kochanki. • Hamlet (William Szekspir) – Hamlet jest księciem duńskim;jego stryj zamordował mu ojca i poślubił jego matkę. Jest też narzeczonym Ofelii, którą...
• Księga Hioba – historia tytułowego bohatera jest opowieścią o tym, czego człowiek się najbardziej boi – biedy, choroby i śmierci najbliższych, oraz o niezawinionych nieszczęściach.Wyłania się z niej morał, że lepiej jest być bogobojnym i uczciwym człowiekiem, bo tylko taka osoba umie w cierpieniu odnaleźć sens i zaufać Bogu. • Księga Koheleta – słynna ze względu na filozoficzny wydźwięk i przedstawienie wszystkiego, co ziemskie jako„marności nad marnościami”, bo „wszystko z prochu...
• Głęboki racjonalizm i dążenie do precyzji językowej. • Wiersze Jakuba Jasińskiego i sielanki Franciszka Karpińskiego przeniknęły do kultury ludowej. • Kolęda „ Bóg się rodzi... ” Franciszka Karpińskiego jest jedną z najpopularniejszych kolęd. • Komedie Bogusławskiego i Niemcewicza do tej pory pojawiają się na scenach polskich teatrów. • Od czasów oświecenia zaczął się rozwój polskiej prasy.
• Ojciec Goriot (Honoré de Balzac) – wycinek z pełnego kontrastów życia Paryża z początku XIX w. Zestawienie starego Goriota i młodego Rastignaca mieszkających w tanim pensjonacie pokazuje, że w świecie zawsze toczy się walka, a środkami są kłamstwo, podstęp i zdrada wszystkich zasad. • Opowieść wigilijna (Karol Dickens) – w atmosferze Bożego Narodzenia samotny skąpiec spotyka kilka postaci z zaświatów; przechodzi metamorfozę i zaczyna rozumieć, że w życiu trzeba dzielić się...
• Misterne, kunsztowne budowanie poezji (kilka nurtów poetyckich, które „bawiły się” słowem). • Pamiętniki Paska jako najlepszy z epoki zapis obyczajów. • Arcydzieło epistolografii, czyli zbiór listów króla Jana III Sobieskiego do królowej Marysieńki.
Drugi obieg – w latach 70. powstał niezależny ruch wydawniczy, aby publikować materiały zatrzymane przez cenzurę. Dzięki drugiemu obiegowi do czytelnika trafiły dzieła Miłosza, Gombrowicza, Mała apokalipsa Konwickiego. Egzystencjalizm – współczesny kierunek filozoficzny interesujący się pojedynczymi losami jednostki, która jest wolna i odpowiedzialna. Dla egzystencjalizmu charakterystyczne jest poczucie samotności wobec Boga, dążenie do zbawienia, lęki rozpacz, a także przekonanie,...
chłopomania dekadentyzm hasło „sztuka dla sztuki”, ludowość neoromantyzm splin synteza sztuki.
Cezary Baryka – młody człowiek szukający swojego miejsca w życiu oraz własnych poglądów; eksperymentując w życiu osobistym, szuka szczęścia, ale też własnej postawy społeczno-politycznej. Jest to tzw. bohater dojrzewający. Józio z Ferdydurke – również poszukuje siebie i miejsca dla siebie. Jest to polska wersja everymana (Józio nie ma nazwiska). Nikodem Dyzma – karierowicz, który jest groteskowy przez swoją głupotę i przez to, że na szczyty władzy trafia przez przypadek....
• Apokalipsa św. Jana – zamykające Biblię proroctwo, czyli odsłonięcie losów świata. Posługując się symbolami i znakami, ukazuje walkę dobra ze złem, panujący chaos i powracający ład. Najsłynniejsze symbole to czterech jeźdźców – ten na białym koniu oznacza zwycięstwo, na rudym – wojnę, na czarnym– głód, a na białym – śmierć. Istotne jest też siedem pieczęci, które zamykają siedem odsłon wizji przyszłości świata. • Hymn o miłości z Listu św. Pawła do Koryntian – miłość jest tu...
Jan Dantyszek (1485-1548) – autor łacińskich wierszy, najchętniej sięgał po krótkie formy – epigramaty. Napisał wiele epitafiów i epitalamiów (czyli utworów nagrobnych i weselnych). W połowie życia odkrył powołanie kapłańskie, a z czasem pełnił nawet funkcje biskupie. Łukasz Górnicki (1527-1603) – wykształcony we Włoszech, przeniósł ideały dobrego dworzanina do Polski. Jego bohater (z książki Dworzanin polski) jest przeciwstawny wzorowi parenetycznemu ziemianina Reja. Klemens...
Terminem „starożytność” określa się czasy od około 4000 lat p.n.e.do 476 r. n.e. (upadek cesarstwa zachodniorzymskiego). Natomiast pojęcie „antyk” odnosi się do kultury śródziemnomorskiej (Grecji i Rzymu) do V w. n.e. Ten dorobek kulturowy określa się jako klasyczny (w znaczeniu: doskonały) i obok Biblii jest uważany za pierwowzór etyki i estetyki cywilizacji europejskiej.
• Boska komedia (Dante Alighieri) – opowieść o podróży człowieka przez zaświaty. Piekło jest tu podzielone na dziewięć kręgów; najwyżej siedzą dzieci zmarłe bez chrztu, niżej ludzie zmysłowi, a jeszcze niżej obżartuchy i smakosze. Nad wejściem do piekła słynna przestroga: „Porzućcie nadzieję, którzy tu wchodzicie”. • Dzieje Tristana i Izoldy – najsłynniejszy romans średniowieczny i skomplikowana historia miłości. Z grobu Tristana wyrośnie głóg, który wrośnie w grób Izoldy, co...
Rycerz – jest wierny słowom, które wypowiedział, i wybrance swego serca; kieruje się w życiu honorem i odwagą, jest mistrzem w walkach rycerskich. I, oczywiście, jest także pobożny (tak jak tytułowy bohater Pieśni o Rolandzie). Święty – wyrzeka się przyjemności ziemskich i cielesnych, jego życie sprowadza się do ascezy, umartwiania ciała, ubóstwa, pobożności w połączeniu z medytacją. Święty ma też zdolność czynienia cudów. Takie życie wiedli św. Aleksy, św. Kinga i św. Jerzy walczący...
Diariusz – dziennik, w którym na bieżąco, bez zbytniej dbałości o formę notowane są kolejne wydarzenia. Są ciekawym źródłem dla badaczy historii i kultury tamtej epoki. Emblemat – połączenie obrazu i słowa; wypowiedzi tworzące formę charakterystyczną dla XVII w. Emblemat składa się z trzech części: motta, ilustracji i wiersza. Madrygał – krótki wiersz miłosny należący do poezji dworskiej, który wynosił na piedestał piękno i zalety kobiecości. Madrygały pisał np. Morsztyn....
Twórcy sięgali po wszystkie rodzaje literackie – epikę, lirykę i dramat, ale ze względu na cel dydaktycznego oddziaływania na czytelnika najrzadziej wykorzystywano lirykę osobistą.
• Awangarda, z której czerpali eksperymentatorzy w poezji powojennej. • Tradycja kabaretów literackich. • Psychologizm, behawioryzm i egzystencjalizm w powieści. • Intensywny rozwój prasy.
Artur – bohater Tanga Sławomira Mrożka; typ młodego buntownika, który usiłuje powrócić do tradycji, ale nieskutecznie, bo forma okazuje się pusta. Bohater z Kartoteki Tadeusza Różewicza –everyman, antybohater; bierny, zaprzeczenie bohatera antycznego. Bohater z Małej apokalipsy Tadeusza Konwickiego – pisarz, którego imienia nie znamy, wyznaczony przez kolegów z opozycji do demonstracyjnego samospalenia w ramach protestu przeciw totalitaryzmowi. Nie widzi sensu swojej misji....
• Ballada jako gatunek, w uwspółcześnionej formie u Leśmiana. • Inna nazwa Młodej Polski to neoromantyzm, bo cała epoka nawiązuje do romantyzmu; podobny jest etos artysty, jednakże w Młodej Polsce jest już wyzwolony z pełnienia misji społecznej. • Nastrój, elementy świata baśniowego w literaturze Młodej Polski. • Dramat modernistyczny czerpie w dramatu romantycznego,zwłaszcza z utworów Słowackiego. • Poezja Norwida została odkryta i oceniona w okresie Młodej Polski. • Romantyzm jest ważnym...