Janusz Głowacki (ur. 1938) – prozaik, dramaturg, felietonista. Na przełomie lat 60. i 70. powstaje film Andrzeja Wajdy Polowanie na muchy oparty na twórczości Głowackiego. Prawdziwym przebojem staje się stworzony we współpracy z Markiem Piwowskim film Rejs. Największym sukcesem dramaturgicznym jest Antygona w Nowym Jorku (grana od 1992 r.w USA i w Europie). Jego twórczość jest tłumaczona na wiele języków. Ostatnie znane książki to: Ostatni cieć (2001), Z głowy (2004) i Jak być kochanym (2005).
Manuela Gretkowska (ur. 1964) – pisarka, scenarzystka filmowa i felietonistka. Z wykształcenia filozof i antropolog. Współpracowała z „bruLionem”. W latach 90. w Polsce jej twórczość(często prowokująca obyczajowo) wywoływała spore kontrowersje. Była zastępcą redaktor naczelnej „Elle”, dyrektorem literackim „Elle”, pisała felietony do „Cosmopolitan”, „Elle”,„Polityki”, „Machiny”, „Wprost” i „Cogito”. Napisała scenariusze do Szamanki (1996), Egoistów (1999) i serialu TV Miasteczko. Najbardziej znane książki: My zdies’ emigranty (1990), Kabaret metafizyczny (1994), Silikon (2000), Polka (2001) i Sceny z życia pozamałżeńskiego (2003).
Paweł Huelle (ur. 1957) – pisarz, gdańszczanin – większą część swojej twórczości poświęca temu miastu. W latach80. związany z prasą konspiracyjną, w latach 90. dyrektor gdańskiego oddziału TVP. Rozgłos dała mu debiutancka powieść Weiser Dawidek (1987) zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego (2000). Jest m.in. laureatem nagrody Paszport „Polityki”. Inne znane książki to m.in. Opowiadania na czas przeprowadzki (1991) i Mercedes Benz. Z listów do Hrabala (2001).
Andrzej Stasiuk (ur. 1960) – pisarz, poeta i publicysta(m.in. „Tygodnik Powszechny”, „Gazeta Wyborcza”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”). Nie skończył szkoły średniej, zaangażowany w ruch pacyfistyczny uciekł z wojska. Mieszka w Beskidzie Niskim. Jest laureatem Nagrody Fundacji Kultury (1994) i Fundacji im. Kościelskich (1995), wiele razy był nominowany do Nagrody Nike. Najbardziej znane książki: Biały Kruk (1995), Dukla (1997) i Jadąc do Babadag (2004).
Olga Tokarczuk (ur. 1962) – prozaiczka, eseistka, autorka scenariuszy, także poetka. Z wykształcenia psycholożka, pracowała jako psychoterapeutka, może stąd jej inspiracje Carlem Gustawem Jungiem. Wielokrotnie nominowana do Nagrody Nike. Jej najbardziej znane książki to: E.E (1995), Prawiek i inne czasy (1996), Dom dzienny, dom nocny (1998) i Gra na wielu bębenkach (2001).
Agata Tuszyńska (ur. 1957) – poetka, prozaiczka, dokumentalistka,reportażystka, nagrodzona przez Pen Club. Jest autorką biografii modernistycznej aktorki warszawskiej Marii Wisnowskiej, pisarza Isaaka Bashevisa Singera. Przygotowała do druku wspomnienia Ireny Krzywickiej, pisarki międzywojennej, przyjaciółki Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Ostatnio wielkim rozgłosem cieszy się jej autobiograficzna powieść Rodzinna historia lęku (2005) – historia osoby, która dowiedziała się po latach, że jej matka jest Żydówką.