Słownik etymologiczny języka polskiego

ułagodzić

czasownik przedrostkowy

ułatwić

ułożyć

czasownik przedrostkowy

ułuda

ułudzić

‘zwodzić, zwabiać’; od XIV w.; dawny czasownik przedrostkowy

umaić

umartwić / umirtwić

stpol. umartwić / umirtwić – 1. ‘zabić, uśmiercić’; 2. ‘odmówić sobie czegoś, zadać swemu ciału jakieś cierpienie’

umartwienie

od XV w.

umarzać

umarznąć

czasownik przedrostkowy

umęczyć

czasownik przedrostkowy

umiarkowany

Umieć

1. ‘mieć praktyczną znajomość czegoś, być w czymś biegłym’; 2. ‘być w stanie coś zrobić, potrafić’; 3. stpol. (od XV w.) też ‘mniemać, myśleć, sądzić, wiedzieć, znać’.

umiejętny

1. ‘świadczący o czyjejś wiedzy, znajomości rzeczy, biegłości, wprawie w czymś’; 2. stpol. ‘posiadający wiedzę, wykształcony, nauczony’; od XV w.; dawniej też w postaci umiętny.

umiejscowić

umieszczać

umieścić

umilić

umilknąć

umiłować

umocnić

umocować

umorzyć

umowa

umór

umówić

czasownik przedrostkowy

umrzeć

czasownik przedrostkowy (od XIV w.; pochodzi od pierwotnego imiesłowu umarły, stpol. też umerły; od XIV w. ‘nieżywy, martwy’),

umyć

czasownik przedrostkowy

umysł

umyślić

umyślny

umywalka

unaocznić

uniesienie

unieść

czasownik przedrostkowy

unik

uniknąć

czasownik przedrostkowy

uniżony

uogólnić

uosabiać

uosobić

uosobienie

upadek

upaść

upatrzyć

wcześniejsza forma

upewnić

upiec

czasownik przedrostkowy

upilnować

upodobnić się

upojenie