czasownik przedrostkowy w stpol. też zamęcić 'zaniepokoić, zmartwić, zasmucić'
‘urządzenie do zamykania, zabezpieczenia przed otwieraniem drzwi, skrzyń, mechanizmów itp.’; od XIV w.; ogsłow. (por. np. czes. zámek‘ts.’, ros. zamók ‘ts.; wędzidło’) < psłow. *zamъkъ ‘to, co zamyka, zaciska’, które pochodzi od czasownika *zamъknąti ‘zamknąć, zacisnąć’ 1. ‘obronna siedziba pana feudalnego, ośrodek władzy’; 2. stpol. ‘miejsce obronne, twierdza’; 3. w XIV-XV w. ‘pomieszczenie zamknięte na klucz’; od ok. 1500 r.; zachsłow. (np. dolnołuż. zamk ‘budowla obronna’, czes....
1. ‘zamieszanie’; 2. stpol. (od XIV w.) ‘strapienie, udręczenie’ – w tym znaczeniu też słowo zamętek
1. ‘zakłócenie spokoju, zamęt’; 2. stpol. też ‘kłótnia, spór’, od XV w.
1. ‘ustawić okna, drzwi, pokrywy itp. w takim położeniu, żeby zasłaniały jakiś otwór lub uniemożliwiały dostęp do wnętrza czegoś’; 2. ‘zagrodzić coś, uniemożliwiając dostęp do czegoś lub wydostanie się skądś’; 3. ‘schować coś w pomieszczeniu, schowku lub pojemniku opatrzonym zamkiem’; 4. ‘pozbawić kogoś możliwości wyjścia z jakiegoś pomieszczenia’; 5. ‘aresztować kogoś’; 6. ‘zawiesić lub zlikwidować działalność jakiegoś zakładu lub instytucji’; 7. ‘doprowadzić coś do końca’; 8. ‘zawrzeć w...