rzucać/rzucić wyzwanie
‘zaczepiać, prowokować; wzywać do walki’; zwrot; Palma została odnowiona i znów stara się szokować swą udawaną egzotyką, rzucając wyzwanie poczciwym klonom, bukom i topolom (…).
rzucać/rzucić, sypać/sypnąć komuś piaskiem w oczy
rzucać/rzucić, sypać/sypnąć komuś piaskiem w oczy
‘okłamywać kogoś,blagować, wprowadzać w błąd’; zwrot.
rzucać/walić komuś kłody pod nogi
‘celowo przeszkadzać komuś, utrudniać komuś coś, hamować działalność’; zwrot, milit.; podczas walki starano się na różny sposób przeszkadzać wrogowi, utrudniać przemieszczanie się; Potrzebny jest człowiek, który będzie wspierał rząd, a nie rzucał mu kłody pod nogi. – TVN; Rzucać kłody pod nogi/myślom/aby odroczyć pytania. – E. Lipska.
rzucić cień na kogoś
rzucić cień na kogoś
‘wyrazić wątpliwości wobec kogoś, sugerować, że ktoś uczynił coś niewłaściwego’; zwrot, public.; Wtedy rzucą na ciebie/cień/– tylko dla porównania/z nagłą powodzią światła – E. Lipska.
rzucić kamień do czyjegoś ogródka
rzucić kamień do czyjegoś ogródka
rzucić kogoś na głęboką wodę
rzucić kogoś na kolana
rzucić kogoś na kolana
‘pokonać, zwyciężyć kogoś, upokorzyć’; ‘wywrzeć na kimś piorunujące wrażenie, wprawić w zachwyt, uwielbienie’; zwrot (por. paść/padać/rzucać się przed kimś na kolana/na twarz ); Kto chce PiS rzucić na kolana? – Internet; (...) a choćby się pod nami nigdy nie ugięły/nogi, to jedno będzie nas umiało rzucić/na kolana. – S. Barańczak.
rzucić komuś rękawicę
‘wyzwać kogoś na pojedynek, wypowiedzieć komuś walkę, stanąć do polemiki z kimś’; zwrot, stp. obycz. rycer. Według średniowiecznego obyczaju rycerskiego rzucenie rękawicy oznaczało wyzwanie na pojedynek, a podjęcie jej – przyjęcie wyzwania; „Grupie trzymającej władzę” rzucają rękawicę bez strachu. – W. Łysiak.
rzucić komuś rękawicę
rzucić powłóczyste spojrzenie
‘spojrzeć na kogoś przeciągle, zalotnie, zatrzymać na kimś dłużej wzrok’; zwrot; Rzuciła mu powłóczyste spojrzenie. – Jęz.
rzucić przelotne spojrzenie
‘spojrzeć krótko, przez chwilę’; zwrot; Staś rzucił przelotne spojrzenie na Nel (…). – Pust.
rzucić się komuś do gardła
‘atakować kogoś, rzucić się do bicia’; zwrot, gw. przestęp.; (…) komu do/gardła się rzuca a komu najwyżej/na mózg się rzuciło. – S. Barańczak.
rzucić się na coś (jedzenie) jak wilk/wilki
‘być bardzo wygłodniałym’; zwrot, przyr. Wilki są od dawna symbolem nienasyconej żarłoczności, por. wilczy apetyt i przysł. „Popie oczy, wilcze gardło, co zobaczy, to by żarło”. Znane są historie o tym, jak wygłodniałe wilki napadają na większe od siebie zwierzęta, a nawet na ludzi. Jednak na co dzień posilają się skromniej – jedzą małe ssaki, płazy, gady, a nawet chrząszcze i leśne owoce; Hiszpanie weszli do porzuconej wioski i buszując po chatach, rzucili się jak zgłodniałe wilki na...
rzucić się w wir zakupów
‘być pochłoniętym zakupami tak, że zapomina się o wszystkim; zwrot; Rzuciłam się w wir zakupów, a gdy spojrzałam na zegarek, ustalony czas wolny już minął.
rzucić się/skoczyć jak żbik
‘skoczyć gwałtownie, błyskawicznie’; zwrot, przyr.; Danusia zachwiała się i rozłożyła rączki, lecz nim zdołała upaść lub zeskoczyć, rzucił się Zbyszko jak żbik i porwał ją na ręce. – H. Sienkiewicz, Krzyżacy.
rzucić/rzucać okiem
‘spojrzeć na coś, obejrzeć coś pobieżnie, niezbyt dokładnie’; zwrot; Czasem rzucam jednak okiem na to, co przychodzi. – „Cogito”.
rzucić/rzucać się w oczy
‘być łatwo zauważalnym, dobrze widocznym’; zwrot; Rzuca się w oczy, jak wielki w policji panuje bałagan i jak w tym bałaganie szafuje się ludzkim życiem (…).
Rzut
rzut oka na coś
‘spojrzenie na coś, krótki ogląd czegoś’; wyr. rzecz.; Wystarczy rzut oka na statystyki, aby stwierdzić, że podopieczni Hansa Krankla są najskuteczniejsi.
rżnąć głupa
‘udawać, że się nie wie o co chodzi, udawać, że się nie jest zorientowanym w sprawie’; zwrot; Tymczasem „Salon” polski rżnie głupa i siedzi cicho. – W. Łysiak.