Kontrreformacja była reformą wewnętrzną Kościoła katolickiego przeprowadzoną w XVI wieku pod kierunkiem papiestwa. Jej celem była reforma struktur Kościoła katolickiego, aby mógł on przeciwstawić się wpływom reformacji i podjął próbę odzyskania utraconych wpływów.
Najważniejsze działania kontrreformacyjne Kościoła katolickiego:
– zwołanie soboru powszechnego w Trydencie (1545-1563), który m.in. sprecyzował najważniejsze dogmaty wiary katolickiej i odrzucił ich interpretację przez zwolenników reformacji, przeprowadził reformę organizacji i liturgii w Kościele,
– zreformowanie instytucji inkwizycji,
– 1540 rok – założenie Towarzystwa Jezusowego (jezuitów), czyli zakonu podporządkowanego ściśle papieżowi, którego głównym zadaniem była walka z reformacją.