Aktywna kolonizacja wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej przez Europejczyków (głównie Brytyjczyków i Francuzów) rozpoczęła się na początku XVII wieku. W jej wyniku na początku XVIII wieku istniało w Ameryce Północnej 13 kolonii angielskich (New Hampshire, Massachusetts, Connecticut, New York, New Jersey, Pennsylvania, Delaware, Maryland, Virginia, North Carolina, South Carolina, Georgia, Rhode Island).
Polityka metropolii, która polegała na ograniczaniu rozwoju gospodarki kolonii oraz traktowaniu kolonii jedynie jako źródła surowców oraz rynku zbytu dla towarów angielskich, doprowadziła do konfliktu kolonii z metropolią. Konflikt ów przekształcił się w wojnę (1775-1783), czyli w tzw. wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W 1776 roku przedstawiciele 13 kolonii amerykańskich ogłosili w Filadelfii Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Kolonie zostały poparte militarnie przez Francję, Hiszpanię oraz Holandię. W wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych brali udział Polacy, m.in. Tadeusz Kościuszko i Kazimierz Pułaski.
Traktat pokojowy kończący wojnę zawarto w Wersalu (1783). Na jego mocy Anglia uznała niepodległość Stanów Zjednoczonych, Francja otrzymała szereg posiadłości w Afryce, Indiach oraz na Antylach, Hiszpania zaś uzyskała Minorkę i Florydę. W 1787 roku została uchwalona konstytucja nowego państwa, która oparta została na trójpodziale władzy.
Podpisanie Deklaracji Niepodległości