Toksyczna

Wszystkie matki histeryczne, nadopiekuńcze czy tyranki wydają się toksyczne. Jednak trudno znaleźć w literaturze kobietę bardziej wkraczającą w sprawy dorosłych dzieci niż tytułowa bohaterka Cudzoziemki Marii Kuncewiczowej– Róża Żabczyńska. Ta niespełniona artystka reżyseruje życie syna i córki,nie zważając na ich potrzeby. Pragnie dla swych dzieci szczęścia, ale w praktyce wygląda to tak, że unieszczęśliwia najbliższych, łamie im życie. Narzuca zawód córce Marcie, u której odkrywa talent muzyczny. By zaspokoić niespełnione ambicje matki, dziewczyna zostaje śpiewaczką. Róża usiłuje narzucić styl życia wszystkim, swymi humorami rani niekochanego męża Adama. Doprowadza do zerwania zaręczyn syna Władysia, a gdy ten się żeni, rani nieustannie jego żonę. Na rodzinie mści się za swe życiowe niepowodzenia i niewspółmierny do marzeń i ambicji talent muzyczny. Można też odnieść wrażenie, iż córkę Róża kocha tylko dlatego, że może ona, niejako w zastępstwie matki, zrobić karierę muzyczną. Tytułowa cudzoziemka rani, choć ma poczucie, że sama jest nieustannie raniona. Dopiero przed śmiercią zaczyna przewartościowywać własne życie i relacje z najbliższymi... Nie zdąży już jednak naprawić wyrządzonych (nieświadomie) krzywd.