Historia Niemiec

W zachodnio-środkowej części starego kontynentu znajduje się państwo, które jest istną potęgą gospodarczą. Mowa tu o Niemczech, czyli o Republice Federalnej Niemiec (RFN). Jest to państwo federacyjne (państwo składające się z mniejszych, obdarzonych autonomią państw związkowych) i złożone z 16 krajów związkowych (landów). Niemcy to ważny członek Unii Europejskiej, G8, ONZ i NATO. Oficjalnym językiem państwa jest język Niemiecki. Stolicą państwa jest Berlin.

Niemcy sąsiadują z rzeką Ren na zachodzie, Odrą na wschodzie, Morzem Bałtyckim i Morzem Północnym na północy i Alpami na południu. Kraj graniczy też na zachodzie z Luksemburgiem i Francją, na wchodzie z Polską i Czechami, na północy z Danią a na południu z Austrią i Szwajcarią.

Plemiona germańskie W X w. p.n.e. Przybyły na obszar dorzecza Łaby i Renu. W VI i VII w. Zachodnia Germania została podbita i włączona do państwa Franków. Podczas panowania syna Karola Ludwika Pobożnego powstawały ośrodki separatystyczne w Germanii. Na skutek wojny imperium zostało podzielone na 3 części (traktat w Verdun 843 r.), wschodnia to późniejsze Niemcy.

Pierwszym królem wschodnio-frankijskim został Ludwik. Po jego śmierci w 876 roku, państwo rozpadło się na kilka związanych ze sobą księstw. W 962 roku Otton I zmienił nazwę państwa na Królestwo Niemieckie. W XIV w. Zmienił się ustrój Niemiec. Cesarz Karol IV wydał Złotą Bullę (1356). Bulla zagwarantowała jedność niepodzielność obszarów i jedność, którymi władali elektorzy, nadawała im suwerenność w ramach cesarstwa i autonomię sądowniczą, elektorzy otrzymali wówczas prawo majestatu - traktowano ich jak królów. Elektorzy nie mieli możliwości wybierać nowego króla przed śmiercią starego. W XV wieku ród Habsburgów opanował wiele nowych ziemi metodą mariaży i układów. Karol V (cesarz Niemiec) panował nad największym imperium ówczesnego świata. W 1526 roku po śmierci króla Węgier w Bitwie pod Mohaczem, brat Karola Ferdynand uzyskał korony Czech i Węgier na mocy układu o przeżycie z Jagiellonami zawartego w Wiedniu (1515). W 1517 niemiecki zakonnik Marcin Luter wywiesił na drzwiach zamku w Wittenberdze 95 tez. W 1521 roku papież Leon X wyklął zakonnika, a sejm w Wormacji skazał Lutra na banicję. W 1555 podpisano pokój w Augsburgu. Warunki pokoju były ściśle ustanowione: król uznał podział religijny Niemiec na zasadzie Czyj kraj, tego religia. Ogromne zasługi dla rozwoju Niemiec położył oświeceniowy król Fryderyk II Wielki, który jako jeden z pierwszych władców w Europie wprowadził przymusowe (tzw. powszechne) nauczanie elementarne. W latach 1772-1795 Prusy brały udział w trzech rozbiorach Polski. W okresie napoleońskim większość ziem państwa niemieckiego włączono w Związek Reński oprócz Prus i Austrii. Po klęsce Napoleona utworzono Związek Niemiecki. W 1834 powstał Niemiecki Związek Celny. Po wojnie austriacko-pruskiej w 1866 najsilniejszą pozycję w Niemczech uzyskały Prusy, po wojnie francusko-pruskiej w latach 1870-1871 proklamowano Cesarstwo Niemieckie z Wilhelmem I jako dziedzicznym cesarzem. W latach 1880-1900 Niemcy zdobyły też kolonie w Afryce. Dziewiątego listopada 1918 proklamowano republikę. Cesarz abdykował. Niemcy podpisały kapitulację 11 listopada 1918 roku kończąc jednocześnie I wojnę światową. Do 1933 istniała Republika Weimarska. W wolnych wyborach w 1933 zwyciężyła partia NSDAP. W następstwie wyników wyborów majowych w państwie objął Hitler Adolf oraz NSDAP, rozpoczęły się rządy terroru. 1 Września 1939 roku Niemcy zaatakowały Polskę. Zaczęła się II wojna światowa, która została zakończona dokładnie 8 maja 1945, aktem bezwarunkowej kapitulacji (powielonym na żądanie ZSRR 9 maja).Republikę Niemiecką podzielono na strefy okupacji kontrolowane przez takie mocarstwa jak: Wielką Brytanię, ZSRR, USA. Powstała wtedy Międzysojusznicza Rada Kontroli, która koordynowała administrację okupowanych terytoriów. W strefie radzieckiej Niemiec powstało NRD, a w trzech pozostałych RFN. Niemcy zjednoczyły się w 1990.