Alkohol

Syn odrzucony

Ważnym wątkiem jest odrzucenie przez ojca. Odrzuca syna bohater Mojej lewej stopy , nadużywający alkoholu Irlandczyk, który wstydzi się niepełnosprawnego dziecka. Nie wierzy w jego inteligencję i nazywa je „rośliną”, dopiero gdy przekona się, iż syn jest zdolnym, komunikującym się ze światem chłopcem, akceptuje go, czego symbolem jest zabranie do pubu i przedstawienie kolegom. Niekochani czują się też biblijni bracia Józefa, co staje się powodem tragedii. Postanawiają oni podstępnie...

Złoty młodzieniec

Za niemalże wzorcowego złotego młodzieńca można uznać Tomaszka – syna Barbary i Bogumiła Niechciców z Nocy i dni Marii Dąbrowskiej. Młody człowiek, dziecko zubożałych ziemian wysadzonych z siodła, niemających już własnych majątków i pracujących „na cudzym”, uwielbia zabawy, hulanki, alkohol, nie uczy się, podbiera rodzicom pieniądze, a potem również pasjonuje się hazardem i zaciąga długi. Karcony przez ojca, nadmiernie łagodnie traktowany przez matkę Tomasz ciągle przeprasza i obiecuje...

Alkohol

rzecz. m (pot.) alkohol etylowy (etanol) związek chemiczny, ciecz o charakterystycznym zapachu i właściwościach odurzających, wchodzący w skład wielu napojów alkoholowych (np. piwa, wina, wódki itp.). (chem.) organiczny związek chemiczny zawierający tzw. grupę wodorotlenową; ciecz lub ciało stałe.   (w zn. 1.) W większości państw prowadzi się badania na temat spożycia alkoholu (D. lp, ident. w Ms. lp) przez obywateli. W wielu państwach alkohol (M. lp.) bywa spożywany z...

Krytyka polskiej obyczajowości biesiadnej

Prócz pochwał naszej obyczajowości biesiadnej mamy także w zabytkach naszej literatury jej krytykę. Np. Ignacy Krasicki w słynnej satyrze Pijaństwo wytyka Polakom szukanie byle okazji do picia alkoholu (imieniny żony, wizyta gości, a nawet... trzeźwienie). Z kolei w satyrze Żona modna krytykuje wielkie wydatki na przyjmowanie licznych gości na wystawnych przyjęciach z fajerwerkami (to nie przenośnia – od zaprószonego ognia płoną zabudowania gospodarskie).

Podsumowanie

wzór ogólny wybrane właściwości alkohol R–OH Związki aktywne chemicznie: wchodzą w reakcje z metalami aktywnymi, halogenowodorami; biorą udział w reakcjach eliminacji wody, utleniania do aldehydów lub ketonów, jak również do kwasów karboksylowych, reakcjach estryfikacji. Otrzymywanie: z halogenków alkilowych, przez redukcję aldehydów i ketonów, utlenianie alkenów lub w wyniku fermentacji alkoholowej (etanol). enol R–CH=CH–OH...

Dramaty alkoholików

Teksty kultury zwykły też opisywać indywidualne dramaty alkoholików. Niektórzy bohaterowie literaccy sięgają po alkohol w chwilach stresu i nim zapijają wyrzuty sumienia, wątpliwości, rozczarowania, bezsens życia. Tytułowy bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod pije, bo dźwiga brzemię wielkiej odpowiedzialności: opuścił dom i kochającą żonę, naraził ją na cierpienie i pustelnicze życie, utracił honor, złamał rycerskie słowo – po to, by zgubić Zakon, odwiecznego wroga...

Pijana Rosja w krzywym zwierciadle

W Rewizorze Mikołaja Gogola horodniczy i jego rodzina oraz zależni urzędnicy upijają rzekomego rewizora. W stanie alkoholowego upojenia snuć będą wielkie plany co do swej przyszłości i kariery. Tylko że... plany te legną w gruzach, bo rewizor okaże się oszustem. Wiecznie pijana carska Rosja, w której wszystko można przy wódce załatwić, pojawia się nie tylko w komedii Gogola; niewiele zmieni się pod tym względem Rosja radziecka – np. bohaterowie Bożej podszewki Teresy...

Ojciec mający problemy z alkoholem

Wspomniany Irlandczyk ma poważne problemy z uzależnieniem od alkoholu. Podobnie bohater powieści Tomka Tryzny Panna Nikt , ojciec tytułowej bohaterki. Chłop, przeniesiony z rodzinnej wsi (rzekomy awans społeczny) do pracy w przemyśle w Wałbrzychu, pije i jest surowy dla córki, Marysi. Z analogiczną sytuacją spotykamy się w głośnym współczesnym filmie Roberta Glińskiego Cześć, Tereska.

Renesansowa biesiada

Radość wspólnego biesiadowania przy winie sławi Jan Kochanowski w Pieśniach . Nawiązuje w nich do idei epikurejskich, ale podkreśla też, że pełną radość daje nie tylko wino, ale i dobre towarzystwo, i czyste sumienie. Nie widać jednak w utworach Jana z Czarnolasu zagrożenia pijaństwem. We fraszce O doktorze Hiszpanie opisana zostaje zabawna sytuacja z doktorem, który „szedł spać trzeźwo, a wstanie pijany”, przyniesiono mu bowiem do łóżka alkohol.

Alkohole

Alkohole to związki zawierające grupę funkcyjną –OH związaną z tetraedrycznym atomem węgla.

Oświeceniowa krytyka pijaństwa

Sarmackie pijaństwo piętnuje w swej satyrze ( Pijaństwo ) Ignacy Krasicki. Opisana i skrytykowana została w niej polska obyczajowość, która nakazuje pić z każdej okazji: imienin żony, odwiedzin gości, dolegliwości żołądkowych... Wyśmiane zostają także zwyczaje lubiących alkohol, którzy przy butelce chętnie dyskutują o „miłości ojczyzny, o dobru publicznym,/O wspaniałych projektach” oraz kopalniach „srebra i złota w Olkuszu”, wojnach, reformach, a nawet o... szkodliwości picia wódki. Autor...

Metamery eter-alkohol

Sarmackie pijatyki

Sarmackie uczty suto zakrapiane alkoholem przedstawił Henryk Sienkiewicz w Trylogii . Szczególnym amatorem takich biesiad jest Jan Onufry Zagłoba – wytrawny smakosz wina, który potrafi wytrwać przy alkoholu najdłużej, opowiadając dowcipy i zabawne historyjki. Na ogół bardzo się przy tym przechwala, a przechwałki te niewiele mają wspólnego z prawdą. Niekiedy biesiady mają jednak złe skutki, np. wtedy, gdy Zagłoba po upiciu się na weselu kozackim orientuje się nagle, że jest więźniem Bohuna....

Rośliny bulwiaste i korzeniowe (rośliny skrobiowe)

Ziemniaki – mają niewielkie wymagania klimatyczne i glebowe,najlepiej udają się w klimacie umiarkowanym chłodnym. Są one uprawiane zarówno jako rośliny żywieniowe, paszowe, jak i przemysłowe (alkohol, krochmal). Najwięksi producenci to: Chiny(20,8%), Rosja (11,2%) i Indie (8,1%). Maniok – uprawiany jest głównie w klimacie gorącym i wilgotnym w strefie okołorównikowej. Jest łatwy w uprawie i przechowywaniu i odznacza się dużą plennością. Najwięksi producenci to: Nigeria (19%), Brazylia...

Alkohol

1. ‘miałko sproszkowany antymon używany do barwienia na czarno głównie powiek przez kobiety’ (od XVI w.); 2. w dzisiejszym znaczeniu chemicznym od 1850 r.