Polisacharydy (wielocukry)
Mają budowę prostych lub rozgałęzionych łańcuchów, powstałych w wyniku kondensacji bardzo wielu cząsteczek cukrów prostych, łączących się wiązaniami glikozydowymi. Nierozpuszczalne w wodzie, w obecności enzymów ulegają hydrolizie.
Wielocukrem jest np. skrobia, glikogen, celuloza,chityna.
Skrobia – powstaje przez kondensację cząsteczek glukozy, tworzących dwa łańcuchy: nierozgałęzionej amylozy i rozgałęzionej amylopektyny; u roślin materiał zapasowy.
Glikogen – przypomina skrobię, ale jego łańcuch utworzony z cząstek glukozy jest jeszcze bardziej rozgałęziony; materiał zapasowy u zwierząt i grzybów.
Celuloza – materiał budulcowy roślin, utworzony przez połączenie cząsteczek glukozy w nierozgałęziony łańcuch; gotowe łańcuchy łączą się wiązaniami wodorowymi i układają się w wiązki, z których powstają większe struktury ściany komórkowej roślin.
Chityna – materiał budulcowy pancerzy stawonogów oraz ścian komórkowych grzybów; polimer pochodnej glukozy– acetyloglukozaminy.
Schemat fragmentu cząsteczki glikogenu
Szczególną pochodną heksoz jest kwas askorbinowy (witamina C). Z kolei pektyny i hemicelulozy występujące u roślin są wielkocząsteczkowymi związkami o charakterze polisacharydów, podobnie jak heparyna u zwierząt (substancja przeciwdziałająca krzepnięciu krwi).