Jacek Soplica - bohater pozytywny?

Jacek Soplica to bohater epopei Adama Mickiewicza pod tytułem ?Pan Tadeusz?. Ze względu na swoją ciekawą historię jest jednym z najciekawszych postaci w tej powieści.
Jacek Soplica jako młody szlachcic pochodził z średniozamożnej rodziny. Zwany przez niejednego awanturnikiem miał trudny charakter ? uwielbiał wszczynać bójki w sąsiedniej karczmie, był gwałtowny i impulsywny. Był człowiekiem, który pomimo swoich wad zyskał poparcie i popularność wśród okolicznej szlachty. Jego ?przyjacielem? był Stolnik Horeszko, który tak naprawdę zabiegał o względy Jacka jedynie ze względu na swoją pozycję i korzyści płynące ze znajomości z szlachcicem. Jako osoba silna fizycznie obnosił się dumą i honorem. Był także odważny, co dało się zauważyć we fragmentach powieści, takich jak na przykład walka z Moskalami.
W czasie, kiedy Jacek bywał częstym gościem domu Stolnika, dopadła go strzała Amora. Jego wybranką została Ewa ? jedyna córka gospodarza domu. Miłość ta była odwzajemniona, jednakże ze względu na obawy Ewy ukrywali ją przed światem. Horeszko wiedział o wszystkim, jednak z obawy na stosunki i korzyści płynące ze znajomości z Soplicą, udawał, iż tego nie widzi. Przełomowy moment naszedł, gdy Stolnik daje do zrozumienia młodemu awanturnikowi, iż ten nie odda mu Ewy. Soplica popadając w załamanie postanawia wyjechać z kraju. Tak też się stało. Podczas pożegnania Soplicy z Ewą ten ukazuje swoje uczucia i prosi ojca o rękę córki. Horeszko tymczasem zaczyna opowiadać o ślubie Ewy z kasztelanem. Jacek zdesperowany ucieka z domu i wyrusza w świat. Wtedy też przeżywa pierwsze poważne załamanie nerwowe. Chcąc zapomnieć o przeszłości i niepowodzeniach ucieka w alkohol. Jego duma nie potrafiła znieść takiej porażki życiowej, toteż młody szlachcic zapragnął zemścić się na Stolniku. Poślubiając pierwszą lepszą kobietę, która potem umiera z żalu do męża, powstaje Tadeusz. On jednak nie potrafił zapomnieć o swojej pierwszej miłości, którą była Ewa.
Jacek wrócił na Litwę pełny żalu i nienawiści do Stolnika. W tym samym czasie na dom stolnika najeżdżają Moskalowie. Chęć zemsty połączona z nienawiścią do gospodarza domu nakłoniła Soplicę do mordu. Oddał śmiertelny strzał, którego świadkiem był Gerwazy. Po raz kolejny uciekł zostawiając w kraju opinię mordercy i zdrajcy. Sam zaś męczył się ze świadomością zabicia człowieka. Doprowadziło to do kolejnej przemiany wewnętrznej, która potem okazała się być najważniejszą w jego życiu. Zostawiając Tadeusza pod opieką Sędziego stał się benedyktynem.
Analizując zachowanie Jacka Soplicy przed zaistniałą przemianą wewnętrzną można dojść do wniosku, iż był człowiekiem niesamowicie porywczym, który nie panował nad emocjami i działał bardzo impulsywnie. Popełnił w życiu wiele błędów, za które musiał zapłacić. Kierując się ucieczką wykazywał bardziej postawę tchórza niż odważnego mężczyzny. Otoczony fałszywymi przyjaciółmi, jakim był chociażby Horeszko, nie posiadał osoby, na której mógłby polegać. Jego jedyna miłość była dla niego nieosiągalna, gdyż jej ojciec był przeciwny temu związkowi. Doprowadziło to do załamania i zmiany człowieka.
Po wewnętrznej przemianie Soplicy, który przyjął imię Robak, zmienił się nie do poznania. Stał się patriotą chcąc usilnie odkupić swoje winy. Okazał się być człowiekiem pełnym życiowych mądrości i doświadczeń, które dzielnie wykorzystywał w strategiach wojennych i walkach. Jako Ksiądz postanowił ostatecznie wrócić na Litwę. Ochraniając Hrabiego własnym ciałem otrzymał śmiertelny cios. Tuż przed jego śmiercią wyjawił Gerwazemu kim tak naprawdę jest i otrzymał od niego rozgrzeszenie. Umarł szczęśliwie i spokojnie wiedząc, że jego winy zostały odkupione.
Wedle powyższego tekstu analiza Jacka Soplicy nie będzie zbyt łatwa. Jego życie można podzielić na dwa główne obozy ? pierwszy to młody i awanturniczy szlachcic bez doświadczenia, który działał pochopnie i nie myślał o konsekwencjach swojego czynu. Był ślepo zakochany w Ewie, nie widząc tego jak zachowuje się jego ?przyjaciel?. Zgubiło go to, dlatego też popełnił przestępstwo.
Jednak jeśli przyjrzeć się drugiej stronie Jacka Soplicy, zwanego już wtedy Księdzem Robakiem odnoszę wrażenie, że mówię o całkiem innej osobie. W tym przypadku idealnie pasuje stwierdzenie, że ludzie popełniają błędy. Jacek Soplica popełnił błąd, którego odkupienie kosztowało go własne życie. W momencie śmierci był jednak szczęśliwy ? wybaczenie zabicia Stolnika przez Gerwazego było dla niego spełnieniem marzeń.
Podsumowując moim skromnym zdaniem Jacek Soplica to przykład bohatera, który poniósł konsekwencję swoich czynów i przyjął ją spokojnie. Ludzie powinni się od niego uczyć, jak być prawdziwym bohaterem własnego życia.