Jacek Soplica charakterystyka.

Jacek Soplica jest bohaterem powieści Mickiewiczowskiej powieści „Pan Tadeusz”. Jest to bohater dynamiczny, w miarę poznawania historii jego życia, zauważamy krańcowo różną postawę postaci. Jacek jest bratem Sędziego, właściciela dworu w Soplicowie. Jego syn Tadeusz jest wychowywany przez sędziego.

Jacek był powszechnie poważanym szlachcicem. Miał wpływ na głosowanie całej swojej rodziny. Dzięki swoim wpływom politycznym pozyskuje przyjaźń i przychylność Stolnika Horeszki. Jacek zakochał się w córce magnata Ewie. Od tej pory był coraz częstszym gościem na Horeszkowskim zamku. Stolnik wiedział o miłości młodych i pomimo tego, że się nie zgadzał na ich związek, był miły i życzliwy dla Jacka. Gdy odrzucił oświadczyny szlachcica, ten poprzysiągł zemstę. Soplica załamany ożenił się z przypadkową szlachcianką, popadł w alkoholizm. Zadręczał się krążąc wokół zamku Stolnika. Pewnego dnia na zamek napadli Moskale, warowni broniło tylko kilku mężczyzn. Jacek nie mógł znieść, że jego wróg Horeszka znowu zwycięża. Pomimo przewagi Rosjan to załoga zamku odnosiła sukcesy. Jacek w akcie desperacji wycelował w stronę Stolnika i go zabił. Po zbrodni postanowił zmienić swoje życie. Wstąpił do zakonu i przyjął nazwisko księdza Robaka. Odtąd całe swoje życie poświęcił sprawom ojczyzny. Został emisariuszem, dwa razy zesłany na Syberię za każdym razem uciekł. Jego syn Tadeusz był wychowywany przez jego brata - Sędziego. Organizował powstanie na Litwie, było to jego największe marzenie. O powstaniu mówił jak o najukochańszym dziecku. Nigdy nie udało mu się spełnić swojego planu.

Jacek Soplica jest bohaterem dynamicznym. Jako młodzieniec był butnym szlachcicem. Był pewny siebie, dumny, trochę arogancki. Średniozamożny, miejscowy zawadiaka tak można by go scharakteryzować. Jak każdy w tamtym okresie lubił popić, nie stronił też od zabawy i bójek. Był też bardzo porywczy, nie zawsze kierował się rozsądkiem, część decyzji podejmował pod wpływem emocji. Był paliwodą, człowiekiem krewkim, dumnym i zakochanym. Dowodził rodziną Sopliców. Nie dał sobą pomiatać, toteż wszyscy się go bali.

Pod wpływem swojej zbrodni diametralnie się zmienia. Zostaje cichym mnichem. Stara się być wszędzie tam, gdzie jest wyjątkowo niebezpiecznie, a swoją walkę w obronie ojczyzny traktuje jak pokutę. Jest całkowicie pochłonięty sprawami ojczyzny. Nie afiszuje się ze swoim działaniem, nie oczekuje pochwał ani zaszczytów. Całe swoje życie podporządkowuje organizacji powstania. Chce w ten sposób zmazać swoją winę. Stał się skromny, cichy, nie dbał o sławę. Po przemianie ceni sobie najbardziej te czyny, o których nikt nie słyszał. Jest samotny, waleczny i tajemniczy. Działa w ukryciu. Oddaje życie w imię wyższej idei.

Jacek Soplica jest bohaterem romantycznym. Jego życie nosi wiele cech postaci z tamtego okresu: nieszczęśliwa miłość, metamorfoza, zmiana imienia, samotność, tajemniczość, walka o sprawę kraju, poświęcenie dla idei własnego życia. Posiada on także cechy nietypowe dla romantyka: hulaszcza młodość, przypadkowe małżeństwo, zbrodnia na tle prywatnej zemsty, skromność, racjonalne działanie.

Sądzę, że na tle wydarzeń opisanych w „Panu Tadeuszu” Jacek Soplica jawi się jako bohater pozytywny. Odkupuje swoje winy i staje się wzorem prawdziwego patrioty. Zmazał swoją zbrodnię i został rehabilitowany. Myślę, że każdy z nas może się wiele od niego nauczyć.