Analiza i interpretacja porównawcza wierszy Tadeusza Różewicza „Moja poezja” i Horacego „Wybudowałem pomnik”

Wiersze Horacego ?Wybudowałem pomnik? i Tadeusza Różewicza ?Moja poezja? przedstawiają obraz poezji i jej twórców.
Oba utwory to wiersze wolne. Nie posiadają rymów.
Oda Horacego należy do liryki bezpośredniej. Adresatem są ludzie, którzy być może żyli w tym samym okresie, co poeta.
Wiersz zbudowany jest z czterech zwrotek , po cztery wersy w każdej. Pisany trzynastozgłoskowcem, gdzie średniówka występuje po siódmej sylabie.
Jedna myśl w utworze nie kończy się wraz z końcem zwrotki. Jest to tzw. Przerzutnia, np.:
?[?] oszczędzi go nawet
łańcuch lat niezliczonych[?]?
Taki rodzaj środków stylistycznych występuje także w sześciozwrotkowym wierszu Różewicza, np.:
?[?]ma wiele zadań
którym nigdy nie podoła?
Ponadto w obu utworach występuje wiele epitetów, np.: u Horacego ?królewskie piramidy?, ?lata niezliczone?, ?milcząca westalka?, u Różewicza ?nowe reguły gry?, ?mowa ezoteryczna?. Obrazują one przedstawioną sytuację, pozwalają lepiej zrozumieć sens wiersza.
Kolejnym środkiem stylistycznym, który występuje jedynie u Horacego, jest apostrofa do Melpomeny, zawarta w ostatniej strofie utworu:
?Bądź dumna z moich zasług i delfickim laurem
Melpomeno łaskawie opleć moje włosy?
Poeta zwraca się z prośbą do muzy tragedii, aby włożyła mu na głowę wieniec Apollina, boga poezji. Horacy pokazał, iż uważa, że zasługuje na miano wielkiego artysty. Ma świadomość wielkości swojej sztuki, swojego geniuszu.
W wierszach występuje także wiele metafor, które nadają inny sens poezji. Horacy przedstawia siebie i swoją twórczość w sposób idealistyczny, jako coś wielkiego, nieśmiertelnego wspaniałego, ?strzelającego nad ogrom królewskich piramid?.
Różewicz natomiast uważa swoją poezję za zwyczajną, dostępną dla wszystkich ludzi, zawierającą proste przekazy, niezbyt oryginalną, wcale niezadziwiającą.
Początkowe pięć wersów ody ?Wybudowałem pomnik? obrazuje niezniszczalny pomnik, jaki wieszcz ?wybudował? sobie własną pracą. Pomnik jest symbolem tego, co poeta stworzył dzięki swojej poezji. Podmiot liryczny mówi o jego niebywałej trwałości. Nie poruszy go ani deszcz, ani silny wiatr północny, ani nawet ?łańcuch lat niezliczonych i mijanie wieków?.
Horacy stara się określić wartość swoich dzieł w przyszłości. Już od dawnych czasów poeci greccy i rzymscy uważali, że ich twórczość zapewni im nieśmiertelną sławę. Jednak żaden z poetów nie wyraził tego w taki sposób. Pomnik symbolizuje także wieczność jego twórczości. Piewca ody mówi o tym, że zdaje sobie sprawę z tego, że jakaś jego cząstka pozostanie wciąż żywa nawet po śmierci.
Tadeusz Różewicz także ma świadomość wartości swoich dzieł, poezji. Nie wychwala jej jednak, ale akceptuje taką jaką jest.
Jego utwory są zrozumiałe dla wszystkich, nie moralizują. Poezja ta nie jest radosna, oryginalna. Ma po prostu określony temat, który musi wypełnić. ?Niczego się nie wyrzeka?,
a więc mówi o wszystkim. Jej sens na długo pozostaje w pamięci, bo to nie ?mowa ezoteryczna?. Czy to rzeczywiście znaczy, że nie jest ulotna?
W obu utworach możemy utożsamić poetę z podmiotem lirycznym. Horacy wspomina miasteczko, z którego pochodził, a Różewicz przedstawia swoją poezję. Dowodem na to jest także tytuł wiersza ?Moja poezja?.
Obaj poeci są dumni ze swojego dorobku poetyckiego. Ich utwory zostają na długo w pamięci każdego z czytelników.