Jak ma żyć człowiek? Kto, komu, jakich i jak udziela rad w Pieśni XI i w innych pieśniach Jana Kochanowskiego? Wykorzystaj w wypracowaniu odpowiednie konteksty filozoficzne i historycznoliterackie.

Pytanie: „Jak ma żyć człowiek?” zawsze było zagadką dla poetów i filozofów oraz okazją do pokazania swoich poglądów na życie. Jan Kochanowski jest jednym z tych, którzy w swoich utworach ukazują filozofie życiowe. Wszystkie pieśni Kochanowskiego możemy nazwać poradnikami, w których on sam udziela nam rad. Dlaczego podmiot liryczny możemy utożsamiać z Kochanowskim? Jak ma żyć człowiek według Jana Kochanowskiego? Na te pytania chcę odpowiedzieć poniżej.

Czytając i analizując pieśni Kochanowskiego widać, że pragnie on żyć spokojnie i w zgodzie z naturą jednocześnie cieszyć się każdym dniem i akceptować to, co los nam daje (szczęście i nieszczęście). Poeta jest optymistą, który nie boi się śmierci. Cała literatura tego poety pokazuje, że wyznaje on filozofię epikurejską oraz elementy stoicyzmu. Cechy te są widoczne w jego utworach, np. pieśniach, dlatego możemy wywnioskować, że tych rad udziela nam sam Kochanowski.

Głównym tematem pieśni poety jest Fortuna, w starożytności określana jako szczęście. Świat ludzkich spraw jest niepewnym bałaganem, dlatego człowiek powinien „chwytać dzień” a w razie nieszczęścia zachować spokój.

Pieśń XI jest kierowana do wszystkich bez względu na stan majątkowy oraz wiedzę. Tutaj auto ukazuje jak życie powinno wyglądać według prawa bożego. Jak w większości pieśni Jana Kochanowskiego zwrócona jest tu uwaga na Fortunę, czyli to, że otrzymujemy te złe i te dobre rzeczy. Musimy to wszystko akceptować ponieważ pochodzi to od Boga. Na końcu tej pieśni jest mała przestroga, która przypomina, że nikt nie uniknie śmierci, a w sądzie ostatecznym będziemy wszyscy równi. W Pieśni XI postawa jaką powinien przyjąć człowiek opiera się głównie na zasadach epikureizmu.

Analizując pieśni inne utwory Jana Kochanowskiego (np. fraszki) widzimy, że pokazuje nam – czytelnikom rady jak żyć szczęśliwie. Pokazuje, że życie w harmonii z naturą i według zasad Bożych jest rozsądne, a przyjemności są po to by z nich korzystać. Dlatego należy „chwytać dzień”. Kochanowski traktuje czytelnika jak młodszego potomka. Zrozumiale i na prostych przykładach udziela wskazówek według których on sam żył wiedząc, że takie życie jest źródłem szczęścia. Czytając pieśni czy fraszki tego poety możemy odnieść wrażenie, że przyjmujemy pouczenia od człowieka, który wiele przeżył i wie jak w życiu postępować. Rady jakie nam udziela są oparte na jego własnych przekonaniach oraz doświadczeniu życiowym, co dodaje nam pewności, iż są one słuszne i rozsądne.

Po krótkiej analizie utworów Jana Kochanowskiego mogę śmiało stwierdzić, że pisał on je z myślą o czytelniku. Dawał w nich rady i pouczenia, które sam wprowadzał w życie. Jego pouczenia były oparte na filozofii, w którą wierzył. Prosto i zrozumiale napisał jak żyć szczęśliwie. Dlatego sądzę, że utwory tego poety mogą być źródłem wiedzy nawet dla nas ponieważ jego filozofia i rady są ponadczasowe.