Marzenia o sławie poetyckiej. Porównaj odę Horacego „Exegi monumentum” i pieśń XXIV z „Ksiąg wtórych” Jana Kochanowskiego.

Oda Horacego „Exegi monumentum” oraz pieśń XXIV z „Ksiąg wtórych” Jana Kochanowskiego, tematycznie są bardzo do siebie zbliżone, gdyż mówią o nieśmiertelności poezji autorów.

O podmiocie lirycznym w odzie Horacego mówią słowa: „Nie obumrę cały”. Autor podkreśla, że mimo jego śmierci fizycznej, jego twórczość pozostanie. „Pomnik bardziej wieczysty niż ze spiżu wzniosłem” – poeta zdaje sobie sprawę, że w ciągu życia pozostawił po sobie pamiątkę w postaci swojej twórczości. Horacy nie martwi się śmiercią, gdyż sam mówi, że pozostanie „zawsze młody” w sercach innych ludzi, po przeczytaniu jego dzieł. Słowa „I będą mówić o mnie” świadczą o tym, że nawet gdy umrze, pozostanie sławnym człowiekiem.

W pieśni Kochanowskiego przedstawiony został motyw ptaka: „Po palcach wszędy nowe piórka się puszczają, a z ramion sążeniste skrzydła wyrastają”. Możemy również zauważyć przedstawiony obraz dwóch różnych żyć: ptasiego (wiecznego) i człowieka zwykłego. Podobnie jak w odzie Horacego podmiot liryczny wierze, że jego twórczość uczyni go nieśmiertelnym: „nie umrę”.

Kochanowski również wspomina o życiu po śmierci: „O mnie Moskwa i będą wiedzieć Tatarowie”. W ostatniej strofie przedstawiony został obraz śmierci autora. Autor tak jak w testamencie wyraża swoją ostatnią wolę – przestrzega przed urządzeniem wielkiego pogrzebu. Świece i dzwony to symboliczne elementy pogrzebu katolickiego.

Uważam, że oba te utwory są do siebie podobne dzięki tej samej tematyce. Ukazane w nich jest to, ze pomimo śmierci autorów, ludzie docenią ich twórczość i ślady, jakie po sobie zostawią.