Rola Soni w przemianie wewnętrznej Rodiona Raskolnikowa

Główny bohater Rodion ma wyrzuty sumienia z powodu popełnionej przez siebie zbrodni. Nie potrafi sobie z tym poradzić i coraz bardziej pogrąża się w chaosie wewnętrznym, graniczącym z obłędem. Z dna wyrywa go Sonia. Osoba poniżana i odrzucana przez społeczeństwo, a jednocześnie bezgranicznie wierząca w Boga. Sonia pokładła swe nadzieje w Bogu, świadczy o tym następujący cytat:, „Czym ja bym była bez Boga?” Za rozkazem Raskolnikowa czyta mu przypowieść wskrzeszeniu Łazarza. Główny bohater uważa, że Sonia czytając, bardzo przeżywa przedstawione w Biblii wydarzenia. Rodion domyśla się, że dziewczyna dostrzega analogię między biblijną historią a swoim życiem. W jego domysłach utwierdza go ton głosu i westchnienia czytającej Soni. Główny bohater dostrzega w niej człowieka mocno doświadczonego przez los o szerokim ciągu przeżyć. To sprawiło, że w pewien sposób się z nią utożsamia i przez to dziewczyna staję mu się bliska. Fragment Ewangelii o Łazarzu stanowi dla Rodii ważną wskazówkę do nawrotu na właściwą drogę wiary. Pomoc Sonii jest tutaj nieopisana. Zmienia punkt widzenia Raskolnikowa nie tylko rozmową, ale też samym sposobem czytania Biblii, czuje w niej wewnętrzną moc, która pokrzepia strapione serca.

Sonia odegrała bardzo istotną rolę w przemianie duchowej Rodiona Raskolnikowa. To właśnie ona pomogła mu dojrzeć wewnętrznie. Dzięki Soni Rodion odbudował swoją wiarę w Boga i nie popadł w obłęd. Sprawiła, że w Rodionie zwyciężyły pozytywne cechy. Pomogła mu zrozumieć i doświadczyć piękna miłości Raskolnikow zaczął znowu „żyć”.dzięki niej główny bohater odbudował swoją wiarę i dojrzał wewnętrznie. Również dzięki niej Rodion zaczął wierzyć , iż pokora, skrucha i cierpienie pomogą mu w odkupieniu win.Pod wpływem Soni zaczął rozumieć wartość norm moralnych oraz zaczął wierzyć w odkupienie win skruchą i cierpieniem.