Faust charakterystyka.

Faust jest inteligentnym, wrażliwym człowiekiem o błyskotliwym umyśle. Poszukuje on szczęścia, prawdy i sensu życia u jego kresu. Całe swe życie poświęcił na studiowanie książek, co odebrało mu najprostsze radości. Posiada bardzo rozległą wiedzę, od wielu lat naucza młodych. Jest to jednak wiedza tylko teoretyczna, nie dająca znajomości życia. Nauka odsłoniła mu okrutną prawdę o ludziach. Dręczy go niemożność przezwyciężenia ograniczeń duchowych. Spostrzega, że wiedza uniemożliwia wiarę. Chciałby funkcjonować w nieskończoność, a dzięki swojej wiedzy spostrzega, że jest tylko jednym z wielu śmiertelników. Dostrzega, że człowieka ogranicza jego cielesność. Swój czas, który poświęcił na edukację, nie zapewnia mu teraz żadnych korzyści materialnych. Dochodzi do wniosku, że tak naprawdę to nic nie wie. Bohater jest załamany tymi spostrzeżeniami. Nie może i nie chce się z tym pogodzić.
Zaczyna próbować poszukiwać sensu i energii do życia w magii. Podejrzewa, że to da mu spełnienie. Pragnie nowego życia, którym mógłby pokierować inaczej niż dotychczasowym. Faust zrozumiał, że powołaniem ludzi nie jest realizacja tylko egoistycznych celów i zaspakajanie swoich pragnień. Chęć życia przekształciła się w potrzebę czynu. Dostrzegł pozytywną cechę człowieka, jaką jest aktywność życiowa. Uznał, że człowiek może sam zmieniać swój los i kształtować sens oraz cele bytu.
Faust wyciągał z doświadczeń zdecydowanie pesymistyczne i negatywne wnioski i nie dostrzegał, że to wewnętrzny rozwój prowadzi do akceptacji życia. Edukując się był przekonany, że nauka da mu wszelką wiedzę w każdej sferze życia. Jak zauważyliśmy dopiero, gdy osiągnął pewien poziom zaczął dostrzegać problemy. W tym momencie zakwestionował własne istnienie, ale czy nie każdy z nas również rozmyślał nad tym tematem? Bohaterowi potrzeba było czasu i pewnych doświadczeń, by mógł dostrzec piękno życia.
Uważam, że na początku Faust przybierał złą postawę. Ograniczał się wyłącznie do zaspokajania własnych aspiracji. Kiedy nie udawało mu się, przekreślał możliwość sukcesu realizacji innych celów. Nie potrafił spojrzeć na życie pozytywnie i nie dręczyć się niepowodzeniami. Zabrakło mu wiary w sens życia, który jednak później odnalazł. Oceniam to jako dobrą zmianę przemyśleń bohatera. Teraz było mu o wiele łatwiej być i godzić się z codziennym życiem.
Moim zdaniem sensem ludzkiego życia jest zaspakajanie wyznaczonych celów, lecz nie za wszelką cenę. Ludzie istnieją po to, aby wypełniać każdą chwilę swego życia najlepiej jak potrafią. Wiadomo, że nie wszystko nam się udaje. Nie powinniśmy się zrażać małymi porażkami, lecz wyciągać z nich wnioski i nie popełniać tych samych błędów. Los stawia przed nami wiele szans, wyborów i decyzji. Myślę, że możemy powiedzieć, że nasze życie ma sens, kiedy u jego kresu będziemy mogli stwierdzić, że niczego nie żałujemy i zdążyliśmy dokonać wszystkiego, czego pragnęliśmy.