Podstawowe informacje o bohaterze
Dimitri Razumichin (czy, jak sam się przedstawia – Wrazumichin) to jeden z bohaterów powieści Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego. Jest oddanym przyjacielem Rodiona Raskolnikowa, którego poznał na studiach prawniczych. W odróżnieniu od niego – mimo przerwy w studiowaniu, zamierza wrócić na uniwersytet i dokończyć swoją edukację, kiedy tylko zdobędzie na to wystarczającą ilość środków finansowych. Pomaga Raskolnikowowi i opiekuje się nim, kiedy ten choruje. Krewnym Razumichina jest inny bohater utworu – policjant Porfiry Pietrowicz. Razumichin ze wzajemnością zakochuje się w siostrze swojego przyjaciela, Duni, i pod koniec utworu żeni z nią. Jego nazwisko jest znaczące i nawiązuje do jego cech charakteru. ‘Razum’ to w języku rosyjskim tyle, co ‘rozum’, ‘Wrazumichin’ oznacza zaś ‘doprowadzać do rozumu’.
Charakterystyka zewnętrzna
Bohater ma bardzo nieskomplikowaną, pasującą do jego charakteru powierzchowność. Jest wysoki i chudy. Ma, proporcjonalnie do swoich wymiarów, dużych rozmiarów dłonie. Jego włosy są czarne, często rozczochrane. Nie dba o swój wygląd, zawsze chodzi źle ogolony. Odznacza się dużą siłą fizyczną. W razie potrzeby potrafi się obronić, a nawet niejednokrotnie sam wszczyna bijatyki. Ponadto ma niespotykane mocną głowę (nie jest jednak alkoholikiem):
Pić wódkę potrafił bez miary, ale mógł się również obejść bez niej.
Bohater ubiera się bardzo skromnie, tak jak pozwalają mu na to jego środki finansowe. Kiedy do jego małego zaniedbanego pokoju przychodzi z niespodziewaną wizytą Raskolnikow, wita go w zniszczonym, wręcz podartym szlafroku.
Charakterystyka wewnętrzna
Mimo że Razumichin jest człowiekiem bardzo ubogim, odznacza się dużą zaradnością życiową. Utrzymuje się sam (jednocześnie studiując), znosząc wiele wyrzeczeń, często głodując, czy nie mając jak ogrzać pokoju, w którym mieszka. Potrafi oszczędzać i zawsze znajduje sobie jakieś godziwe źródła utrzymania. Podejmuje się licznych prac, na przykład tłumaczy teksty artykułów do prasy. Jest niezłomny mimo wszelkich przeciwności losu. Cechuje go przy tym dobroć wobec innych. W potrzebie oddaje Raskolnikowowi pracę, którą sam miał wykonać, a co za tym idzie pozbawia się możliwości zarobku. Co więcej, Rodion jest przekonany, że Razumichin, jeśli będzie miał pieniądze, pożyczy mu je lub nawet podaruje.
Bohater jest wykształcony, oczytany i niegłupi, choć zdarza mu się bywać naiwnym i zanadto prostackim. Odznacza się rozsądkiem i roztropnością, czym wzbudza powszechne uznanie wśród przebywających z nim osób. Takim też jawi się w oczach Duni i Pulcheri Raskolnikowych, kiedy spotykają go one w pokoju chorego Rodiona, są nim zachwycone i odczuwają wobec niego wdzięczność (za opiekę nad bratem/synem). Nazywają go od tego czasu „roztropnym młodzieńcem”.
Ponadto bohater lubi przebywać w towarzystwie innych ludzi (widać na przykład, że w szynku, w towarzystwie czuje się jak w swoim żywiole). Jego znajomi szanują go, poważają i darzą sympatią. Niebanalny wpływ na to ma także fakt, że charakterystyczną cechą Razumichina są jego wielka pogoda ducha i wesołość, czy czasami wręcz rubaszność. Ponadto, mimo swojego nieokrzesania i ubóstwa materialnego, bohater to człowiek o wysokim poczuciu własnej godności. Jest dumny i pewny siebie (bywa, że – jak przy pierwszym spotkaniu z Piotrem Łużynem – na granicy bezczelności).
