Co ma Saddam do Kordiana, czyli jak rozumiesz uniwersalność literatury?

Minęły już prawie dwa wieki od czasu, gdy Juliusz Słowacki napisał „Kordiana”, a mimo tego tematyka tego utworu jest nadal w pewnym stopniu aktualna i możemy ją spotkać w naszym codziennym życiu. Słowacki nawet nie mógł przypuszczać, że problematyka jego książki znajdzie swoje odzwierciedlenie w przyszłości, choć nieco w innej formie.

Kwestia, do której należy się odnieść wygląda następująco: Czy dla dobra świata i ludzkości możemy się posunąć do jednego z najokrutniejszych czynów? Czy można zabić Saddam Husajna w imię sprawiedliwości i wolności? Jednak trzeba się zastanowić czy mimo tego, iż Husajna jest okrutnym, bezwzględnym i pozbawionym serca dyktatorem możemy pozwolić sobie na taki czyn, jakim jest zabójstwo człowieka? Taki sam dylemat odnajdujemy w „Kordianie”. Tutaj tym tyranem jest car Rosji i jednocześnie polski król – Mikołaj I. Kordian mimo sprzeciwu zdecydowanej większości spiskowców zdecydował, że sam dokona zamachu na życie cara. Jednakże nie udało mu się zrobić tego, co sobie zakładał. Kordian był niedojrzały do tego czynu: psychicznie(nie umiał opanować bujnej wyobraźni), moralnie (nie potrafił złamać tradycyjnej etyki) i politycznie (nie miał żadnego programu). Podobnie sytuacja wygląda z Saddamem Husajnem. Dziennikarze, wojskowi, etc. zastanawiają się, który pomysł jest lepszy. Czy lepiej zabić Husajna organizując zamach, czy może prowadząc otwartą wojnę w całym kraju irackim? Prób zamachów na życie irackiego dyktatora było jak wiemy bardzo wiele. Trzeba się zastanowić, dlaczego do tej pory nie udał się żaden atak na człowieka, który co roku przepływa rzekę Eufrat (choć niektórzy uważają, iż zawsze jest to któryś z jego sobowtórów).

Moim zdaniem należy unieszkodliwić tyrana nawet w najgorszy sposób. Nie można przecież w nieskończoność rozwiązywać tak dużych problemów droga dyplomacji, bo mogłoby się to skończyć nienajlepiej. Mimo tego, że wojna pociągnęła już za sobą wiele ofiar i jeszcze wiele pociągnie to mam przekonanie, iż rozwiązanie tego konfliktu zbrojnie ma jednak sens. Ciekawi mnie stanowisko polityków, którzy będąc przeciwko wysyłaniu do Iraku naszych żołnierzy mówią, że to nie jest nasza wojna. Od razu nasuwa mi się na myśl zdarzenie odnośnie II Wojny Światowej. Zostając zaatakowani przez Niemcy, oczekiwaliśmy na pomoc ze strony państw zachodnich – m.in. ze strony Francji. Francja „powiedziała”, iż nie włączy się w ten konflikt zbrojny, ponieważ to nie jest sprawa, która ich dotyczy. Jednakże grubo się pomylili.

Dzisiaj część ludzi próbuje odpowiedzieć na pytanie: Który czyn jest bardziej etyczny?: Zamach czy wojna. Mamy tu do czynienia z czystą hipokryzją, albowiem obydwa kroki są nieetyczne i niemoralne. Trochę inaczej problem wygląda w „Kordianie”. Również są tu dwie możliwości. Istnieje dylemat czy w ogóle można zabić cara. Większość spiskowców jest przeciwna, gdyż taki postępek jest grzechem śmiertelnym, jest niezgodny z kodeksem rycerskim, jest to królobójstwo, jest to sprzeczne z polską tradycją, religią i mentalnością. Spowodowałoby to represje wobec Polaków, oraz miałoby negatywny wpływ na opinię publiczną (lepiej, gdy jest się ofiarom).

„Kordian” nie jest jedynym utworem, który ma urzeczywistnienie w dzisiejszych realiach. Ciekaw jestem co Juliusz Słowacki napisałby, jeśli żyłby w czasach dla nas współczesnych?