Epikur z Samos

Epikur urodzony w 341 roku p.n.e. na Samos. W wieku 19 lat został wysłany przez rodzinę do Aten, aby tam służyć w armii ateńskiej, jak i studiować w Akademii Platona, jak i Gimnazjum Arystotelesa.

Stronił od polityki. Jego poszukiwaniem było szczęście, które można było osiągnąć jedynie poprzez życie spokojne i uporządkowane. Okres jego życia przypadał na lata trudne. Widział on narodziny i rozkwit cesarstwa Aleksandra Wielkiego jak i jego rozpad, widział wyniszczające wojny, przewroty polityczne...

"Gościu, tutaj będzie ci dobrze, tutaj najwyższym dobrem jest przyjemność." Tak brzmiało zawołanie widniejące na głównej bramie, szkoły założonej przez Epikura w 306 roku p.n.e. Negował istnienie bogów, tym samym pozbawił ich wpływu na życie jednostki. Ludzie winni się wyzbyć bojaźni zarówno wobec bogów, jak i śmierci, którą Epikur uważa za naturalny stan rzeczy.

Czytamy u Diogenesa Laertiosa w "Liście do Menoikeusa" "Niechaj młodzieniec nie zaniedbuje filozofii, a i starzec niech się nie czuje niezdolny do dalszego jej studiowania. Dla nikogo bowiem nie jest ani za wcześnie, ani za późno zacząć troszczyć się o zdrowie swej duszy. Kto zatem twierdzi, że pora do filozofowania jeszcze dla niego nie nadeszła, albo, że już minęła, podobny jest do tego, kto twierdzi, że pora do szczęścia jeszcze nie nadeszła albo, że już przeminęła. Powinni przeto filozofować, zarówno młodzi jak i starzy; ci - aby starzejąc się czuli się młodzi, przypominając sobie dobra jakimi obdarzył ich w przeszłości los, tamci znów - by pomimo swej młodości czuli się nieustraszeni wobec przyszłości, jak ludzie starsi. A zatem bezustannie należy zabiegać o to, co nam może przysporzyć szczęścia; kto bowiem posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć."

Tymi słowami wg Diogenesa miał pozdrowić Epikur młodzieńca o imieniu Menoikeus. W tych słowach dostrzegamy, iż dla Epikura filozofia była czymś na porządku dziennym, każdy był w stanie ją studiować. Zmarł w 270 r. p.n.e., mając lat 72.

Epikureizm – to kierunek filozoficzny, którego twórcą był Epikur. Zwolennicy tej szkoły zadawali sobie pytanie, jak żyć, żeby osiągnąć szczęście. Odrzucają wiarę w siły pozaziemskie i głoszą pochwałę życia na ziemi.

A oto zasady, którymi kierowali się w życiu:
- Szczęście pojmowali jako doznawanie przyjemności, ale nie związanej z rozkoszą, lecz spokojem płynącym z naturalnej radości życia wolnego od trosk.
- Wśród przyjemności należy wybierać szczególnie te, które nie pociągają za sobą cierpień.
- Najtrwalszymi są nie doznania zmysłowe i fizyczne, ale psychiczne i duchowe.
- Życie przyjemne to życie mądre i sprawiedliwe.
- Szczęście może jedynie zakłócić lęk przed śmiercią.
Lęk ten jest jednak bezzasadny, bo gdy żyjemy nie ma śmierci, a gdy ona jest – nie ma nas.

Motta
"Carpe Diem - chwytaj dzień"
"Bezustannie należy zabiegać o to, co nam może przysporzyć szczęścia, kto bowiem posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć."