"Jestem Julią" Halina Poświatowska

Halina Poświatowska w swoim wierszu pod tytułem „Jestem Julią” po raz kolejny zwraca się ku zagadnieniu nieszczęśliwej miłości. Podmiotem lirycznym jest młoda,23-letnia, dziewczyna, która utraciła swoją miłość. Miłość ta zmieniła ją, sprawiła, że była szczęśliwa i pełna energii, o czym świadczą wersy „wzmogła/ rytm serca/ rozdrażniła/ mój żywy organizm/ rozkołysała zmysły”, jednak utraciła ją, a dziewczyna zaznała jej gorzkiego „jak filiżanka ciemnej kawy” smaku.

Pomimo że ukochana osoba podmiotu lirycznego odeszła, dziewczyna nadal krzyczy w nadziei, że utracona miłość powróci. Nadal łudzi się, że jej życie odmieni się na lepsze. Dopóki jednak jej miłość nie jest przy niej, czuje się jakby miała już nie 23, lecz tysiąc lat, jest zmęczona i przygnębiona wydarzeniami, które ją spotkały, przelatującymi w głowie wspomnieniami. „Wysokim balkonem” jest tutaj ogrom nieszczęścia obecnego życia, siła jej marzenia o powrocie miłości, desperacja w jego realizacji.

W wierszu można znaleźć odniesienia do Julii z dramatu Williama Szekspira „Romeo i Julia”. Halina Poświatowska porównuje do niej swoją bohaterkę, ponieważ obie bardzo cierpiały z powodu miłości. W utworze tym można także doszukiwać się wątków autobiograficznych. Halina Poświatowska sama jako młoda kobieta poznała smak utraconej miłości.

Utwór ten skłania nas do dosyć przygnębiającej refleksji. Pokazuje bowiem ponadczasowość miłości Romea i Julii. „Jestem Julią / mam lat tysiąc / żyję” - te wersy mówią, że choćby minęło tysiąc lat nieszczęśliwa miłość tak jak istniała wieki temu, będzie istnieć nadal. Wiersz „Jestem Julią” jest o samotności i pustce, jaka zostaje w człowieku, który utracił miłość.

Wiersz ten podobał mi się. Pokazuje, że z jednej strony miłość może być jak czarna kawa gorzka, a z drugiej ekscytująca i ożywiająca. Tematyka utworu jest i będzie ciągle aktualna, każda osoba znajdzie w nim coś z własnych doświadczeń.