Liryzm to pewna sentymentalność, nastrojowość czy uczuciowość w utworach literackich. Celem takiego typu poezji była ucieczka do krainy marzeń i pragnień, gdzie każdy człowiek jest szczęśliwy.
Wyspy szczęśliwe w tym utworze wyobrażają krainę miłości i szczęście. Właśnie do takiej krainy chciałby się udać podmiot liryczny, gdyż wie, że tylko tam może zaznać prawdziwego spokoju. Autor, jednak wie, że taka kraina istnieje tylko w snach i marzeniach, gdyż istnienie takiej wyspy w czasach jemu współczesnych jest zupełnie nierealne. Wyspy szczęśliwe są przeciwieństwem czasów współczesnych. Wyspy są pełne miłości i spokoju, a prawdziwy świat jest przepełniony konfliktami, wojnami i niepokojem o naszą przyszłość. W tej chwili ludzie mają coraz mniej czasu na miłość, lub po prostu na odpoczynek i przyjemności. Obowiązki zawsze idą jako pierwsze i dlatego coraz częściej zapominamy, ze w życiu nie najważniejsza jest praca, ale rodzina i miłość jaką ja darzymy. Autor chce się oderwać od tej szarej rzeczywistości i znaleźć się w takiej właśnie krainie.
W tym wierszu jest dużo epitetów, porównania, personifikacje (uosobienia).