Jak symbolika ziarna z bajki opowiedzianej przez Żegotę objaśnia sens męczeństwa młodzieży polskiej? Analizując przytoczony fragment „Dziadów” Adama Mickiewicza, zwróć uwagę na sytuacje studentów i ich postawy.

Adam Mickiewicz w czasie swoich studiów założył związek filaretów i filomatów, czyli związek miłośników nauki i cnoty, nielegalna organizacja na uczelni, choć niepolityczna.

Bohaterami III części „Dziadów” są osadzeni w wiezieniu (stary klasztor) Filomaci i filareci, studenci Litewscy wobec nich zostały pogwałcone ich prawa do wiedzy, za co są uwięzieni oraz do sprawiedliwego sądu, obrony i wyroku. Pozbawieni sa wszelkiego kontaktu ze światem zewnętrznym, stracili poczucie czasu. Źle traktowani jak najgorsi przestępcy, nie wierzą w ułaskawienia za wyjątkiem Żegoty – nowego wieźnia, który optymistycznie twierdzi, „lecz my się uniewinnim”, lecz współwięźniowie studzą jego optymizm. Wiedzą, iż ich sytuacja jest przesądzona i jednoznaczna – Sybir. Znamy to z historii Polski, gdy car Rosji tłumił wszelkie działania wolnościowe zesłaniem na Sybir bądź rozstrzelaniem, nie szczędząc tego młodzieży i dzieciom.

Złe wieści przynosi również współwięzień Sobolewski przyprowadzony z przesłuchania, na które musieli wychodzić na zewnątrz do innego budynku. Z jego relacji wynikało ze widział młodych chłopców, w tym dziesięcioletniego chłopca, zakutych w ciężkie kajdany raniące ich nogi, prowadzonych do kibitek, którymi następnie podążali na zesłanie na Sybir. Widział swego kolegę Janczewskiego, który wychudł, sczerniał, ale jak bardzo wyszlachetniał, krzycząc z kibitki pierwsze słowa hymnu polskiego.

Inny jego kolega Wasilewski niesiony sztywno z rozłożonymi rekami jak na krzyżu, w tym samym momencie Sobolewski ujrzał w kościele w czasie mszy świętej podniesienie „spojrzałem w kościół pusty i rękę kapłańską, widziałem podnoszącą ciało i krew Pana”. Autor porównał niesprawiedliwe cierpienie Jezusa i przelaną krew na krzyżu z niesłusznym cierpieniem i przelewaną krwią polskiej młodzieży- przyszłością narodu polskiego.

Powodem gehenny Polaków są Car i Nowosilcow, którzy posądzani są o uleganie podszeptom szatana i równie utożsamiani z nim.
Autor „Dziadów” przedstawił to w bajce Góreckiego opowiedzianej przez Żegotę – o Bogu, ziarnie i szatanie.

Bóg pozostawił Adamowi ziarno na ziemi, aby ludzie nie pomarli z głodu, lecz Adam nie wiedział, co zrobić z nim i zostawił je. Szatan chcąc przeszkodzić bogu w jego dziale zrobił rogiem rów i zakopał w nim ziarno, sądząc, że przechytrzy Boga a ziarno ukryje przed człowiekiem. Jednak szatan oszukał sam siebie, ponieważ ziarno wydało plon. Odnosi się to do Cara Rosji, który ciemiężąc Polski lud, tłumiąc ruchy wolnościowe srogo karząc za nie zesłaniem na Sybir, niszcząc polską młodzież, sądził, że zniszczy w Polakach dążenie do wolności. Symbolika ziarna ukazuje tutaj naturalne prawo odradzania się, więc to, co zostało zasiane musi wydać plon.

Adam Mickiewicz w III części dramatu ukazuje wizerunek polskiego narodu, sytuacji polskiej młodzieży porównuje z ofiarą złożoną dla ludzkości przez Chrystusa na krzyżu. Ukazuje Polskę jako naród wybrany, który swoim cierpieniem i złożoną ofiarą walki i przeciwstawiana się szatanowi – Carowi określa się jako mesjasz innych zniewolonych narodów i pomimo przewagi zła, czyli Cara młodzież polska wierzy w odrodzenie narodu i wszelkimi sposobami dąży do odzyskania utraconej wolności. Jako naród wybrany do ofiary musi przejść swoja drogę krzyżową, aby dopełnić ofiary. W dramacie romantycznym towarzyszy wciąż walka doba ze złem. W III części „Dziadów” Adam Mickiewicz daje Polakom nadzieje w odrodzenie, wyzwolenie spod zaborów tak jak Chrystus z martwych powstał tak Polska kiedyś odrodzi się i powstanie.