‘ślad po zagojonej ranie’; od XIV w.; ogsłow. (por. dolnołuż. bluzna,ros. dialektyczne blizná / bljuzná) < psłow. *blizna / *bľuzna ‘ślad po ranie, znamię’ < pie. pierwiastek *bhlīģ- / *bhlēiģ- (od którego też przymiotnik bliski); pierwotnie słowo stosowano w znaczeniu ‘uderzenie’ > wtórnie rezultat czynności ‘ślad po uderzeniu, ranie’; od XV w. w stpol. też postać bluzna
poleca
b/d
zabliźnić się
‘goić się (o ranie)’; częstsze od XIX w., wcześniej bliźnić się
Materiał opracowany przez eksperta