Powstanie warszawskie

Patetyczny obraz walki w powstaniu warszawskim utrwaliły pieśni powstańcze, takie jak Hej, chłopcy, bagnet na broń, Marsz Mokotowa i wiele innych. Zupełnie inny, zdeheroizowany obraz powstania warszawskiego, nakreślony z perspektywy uciekającego cywila, chroniącego się przed bombami, przebiegającego przez piwnice, zdobywającego pożywienie – jednym słowem – walczącego o przetrwanie – utrwalił z perspektywy lat Miron Białoszewski w Pamiętniku z powstania warszawskiego.
Z kolei tom wierszy Budowałam barykadę Anny Świrszczyńskiej to obraz powstania widziany oczyma kobiety – w tej wizji wielu jest tchórzy i wielu bohaterów. Utrwalone zostają postaci małych powstańców, łączniczek, matek idących wiele godzin po kroplę mleka dla dziecka i... lekarzy, którzy boją się przejść przez bombardowaną ulicę, by udzielić pomocy rannym...
Reminiscencje z powstania warszawskiego odnajdziemy też w licznych polskich filmach, zwłaszcza szkoły polskiej, np. w Kanale i Popiele i diamencie Andrzeja Wajdy, Eroice Andrzeja Munka, jak również w serialu Dom Jana Łomnickiego czy Pierścionku z orłem w koronie Andrzeja Wajdy.