Czy uważasz, że Biblia, Odyseja i legendy arturiańskie mówią coś istotnego dla nas albo o nas, ludziach przełomu II i III tysiąclecia?

Najdawniejsze dzieła klasyki literatury światowej i europejskiej mają charakter ponadczasowy. To one głównie na przestrzeni wieków, ukształtowały system wartości Europejczyków, uznawany dzisiaj przez większość państw Unii Europejskiej. Celem moich rozważań będzie udowodnienie powyższej tezy, w oparciu o znane mi fragmenty Biblii, Odysei i legend arturiańskich. Uważam, że teksty z tej literatury mówią wiele interesującego dla nas i o nas- ludziach przełomu II i III tysiąclecia.

Moim pierwszym i głównym argumentem to Biblia, która jest zjawiskiem niezwykłym. Mimo upływu lat, księga wciąż uważana jest za autorytet.
Opisuje ona wydarzenia związane z wiarą, ale zawarte w niej treści są aktualne nie tylko dla ludzi wierzących. Dekalog na przykład, stał się podstawą norm współżycia na świecie, niezależnie od wyznania. (?) Pismo święte przekazuje także wskazówki dotyczące postępowania człowieka w życiu codziennym, które są godne naśladowania.

Jestem przekonana, że Biblię można nazwać kodeksem dobra i zła. Przykładem może być przypowieść o synu marnotrawnym, który po roztrwonieniu pieniędzy wraca do domu, okazując skruchę za grzechy. Ojciec, jako obraz Boga przebacza mu i wita go z otwartymi ramionami. Odbieram to, jakby wszystko co złe na świecie Bóg robi po to, aby i tak kiedyś wyszło nam na dobre.

Opisy w Biblii życia Chrystusa, otaczających Go ludzi i wyznawców Jego religii, były i są głównym motywem wielu dzieł sztuki. Od wieków są inspiracją i natchnieniem dla pisarzy, rzeźbiarzy, poetów, muzyków przyczyniających się do rozwoju kultury na całym świecie.

Jestem również pewna, że jeżyk Biblii używany jest w naszym codziennym życiu. Często spotykamy się przecież z różnymi związkami frazeologicznymi np.: "ciemności egipskie", "niebieski ptak", "niewierny Tomasz" czy "strój Adama".

Kolejnym argumentem jest homerowska Odyseja, w której przedstawiony jest etap wędrówki. Opisanie dziesięcioletniej tułaczki Odyseusza, którą spowodowali nieprzychylni mu bogowie, jest jednocześnie opisem wielu nadzwyczajnych wydarzeń. Bohater musi nieustannie podejmować decyzje, od których zależeć będzie jego dalsze życie. Uważam, tę wędrówkę za symbol ludzkiego życia w poszukiwaniu wartości, które kształtują każdego z nas. Może być ona także dążeniem do upragnionego celu jakim są dobra materialne czy pragnienie zdobycia duchowej stabilizacji. Sądzę, że można również z podróży Odyseusza wnioskować, aby nie poddawać się trudnością życiowym i dążyć do osiągnięcia wyznaczonego celu.

Moim trzecim i ostatnim argumentem są legendy arturiańskie, a dokładniej tylko ich fragment omawiany w czasie lekcji- poszukiwanie św. Graala.
Podczas swojej wędrówki rycerz Parsifal samo doskonali swój charakter, zdobywa doświadczenia życiowe, opiera się czyhającym na niego pokusom, podejmując bardzo trudne decyzje.

Parsifal uczy się jak być ostrożnym i nie ufać nieznajomym.

W opowiadaniu pojawia się także motyw walki dobra (lew) ze złem (wąż), który uświadamia bohaterowi, że bez pomocy Boga nic nie mógłby zrobić.
Parsifal jest bohaterem poddanym ciągle próbom, z których wychodzi zwycięsko i zawsze kroczy drogą człowieka uczciwego i prawdziwego. Nagrodą dla niego miał być św. Graal, kielich z krwią Jezusa Chrystusa, który zapewniłby mu pokój i dostatek.

W świetle przytoczonych argumentów mogę w sposób jednoznaczny odpowiedzieć pozytywnie na pytanie zawarte w tytule rozprawki. Biblia, Odyseja i legendy arturiańskie, to utwory mówiące wiele istotnego dla nas i o nas, ludziach z przełomu II i III tysiąclecia. Są one nadal aktualne bez względu na upływ czasu, ponieważ mówią o ludzkiej naturze, naszych słabościach, marzeniach i nadziejach. Powinniśmy jedynie wyciągnąć odpowiednie wnioski dla naszego życia.