Interpretacja obrazu Jana Matejki pt. "Hołd pruski"

"Hołd pruski" to obraz Jana Matejki, który urodził się w I połowie 19 wieku. Był to malarz, realista, dyrektor jednej ze szkół w Krakowie. Dzieło namalowane w 1879-1882 roku w Krakowie.

Tematem dzieła jest oddanie hołdu lennego nazywanego także pruskim przez wielkiego mistrza Alberchta Hohenzollerna dla Zygmunta I Starego.

Akcja dzieje się na Rynku Głównym w Krakowie 10 kwietnia 1525 roku.

W centrum obrazu umieszczone są postacie: król Zygmunt, który siedzi na tronie, przed nim z flagą w ręku na której jest orzeł klęczy mistrz zakonu krzyżackiego, Zygmunt August zostaje przedstawiony jako 5-letni chłopiec ubrany w czerwoną sukienkę, podtrzymywany przez stojącego obok Piotra Opalińskiego. Widać także królową Bone, która uważnie przygląda się zdarzeniom oraz dwóch braci Alberchta.

Na drugim planie można dostrzec wiele postaci historycznych m.in. biskup krakowski Piotr Tomicki, trzymający miecz do góry mężczyzna to Hieronim Łaski - dyplomata, Księżna Anna władczyni Mazowsza, Janusz - ostatni mazowiecki książę z dynastii Piastów, Jadwiga Jagiellonka - córka Zygmunta i jego pierwszej żony Barbary Zapolya. Podniesioną prawą rękę ku górze prezentuje Piotr Kmita marszałek koronny. W hełmie Jan Amor Tarnowski - wojewoda Krakowski późniejszy hetman. Biorący monety z tacy mężczyzna to Andrzej Kościelecki - marszałek nadworny. Poniżej króla leży Stańczyk. W lewym, dolnym rogu obrazu z dokumentem opatrzonym królewską pieczęcią stoi Bartollommeo Berrecci architekt i twórca renesansowego zamku na Wawelu.

Tłem obrazu jest zamek z sukiennicami oraz niebo na którym widać Wielką Wieże Podniebną.

Przeważa kolor czerwony i złoty co świadczy o potędze i władzy naszego kraju.

"Hołd pruski" to jeden z najjaśniej skomponowanych obrazów Matejki. Czystość i wyrazistość kształtów budzi pełen podziw. Panuje uroczysty nastrój.