Epoka średniowiecza

Średniowiecze – czasy od Starożytności do przełomu 14 i 15 wieku, czyli wynalezienia druku przez Gutemberga (1440) i odkrycia Ameryki(1492) dla zachodniej części Europy, a dla wschodniej części kontynentu – zdobycia Konstantynopola przez Turków 1453.

Średniowiecze dzieli się na wczesne średniowiecze (do 10-11 wieku), klasyczne (11 – 13 wiek) i późne (wieki 14-15). Istnieje pogląd głównie wśród niektórych historyków francuskich, że podział ten jest cywilizacyjnie sztuczny i należałoby okres średniowiecza rozciągnąć aż do oświecenia.

Poczynając od tego czasu Kościół stawał się potęgą nie tylko religijną, ale również kulturową, ekonomiczną i polityczną, mającą decydujący wpływ na kształtowanie zbiorowej umysłowości i kultury średniowiecza. Jedność kultury średniowiecznej w znacznym stopniu zależała od wspólnego języka - łaciny.

Łacina panowała niepodzielnie jako język szkoły, nauki, religii, dyplomacji i prawa. Była wspólna dla wszystkich wykształconych środowisk zachodniego świata.

Szkolnictwo początkowo w pełni organizowane przez Kościół, szkolnictwo, z ujednoliconą strukturą, oraz programem i metodami nauczania przyczyniało się do umocnienia umysłowej jedności świata zachodniego. W większych miastach na podobieństwo rzemieślniczych cechów — powstawały związki (korporacje) mistrzów i uczniów, które dały początek szkołom wyższym, które nazywano początkowo studium generale, a potem universitas.

Uniwersytety posiadały pewnego rodzaju autonomię, np. wyłączne prawo nadawania stopni naukowych i nauczania w całym świecie chrześcijańskim. Dysponowały także niezależnością prawną od władz miejskich. W XII-XIII wieku powstała większość najsławniejszych uniwersytetów europejskich: Uniwersytet Boloński Uniwersytet Paryski uniwersytet oksfordzki uniwersytet w Cambridge wieku: uniwersytet w Rzymie (1303) uniwersytet we Florencji (1321) uniwersytet w Pizie (1343) uniwersytet w Pradze (Uniwersytet Karola) uniwersytet w Krakowie (Uniwersytet Jagieloński)