Portrety głównych w bohaterów "Ludzi bezdomnych" Żeromskiego.

Wyjaśnij kluczowe znaczenie przytoczonej sceny dla stworzenia portretów głównych w bohaterów "Ludzi bezdomnych" Stefana Żeromskiego. Porównaj postawę doktora Judyma i Joasi. Odczytaj przytoczony fragment w kontekście całej powieści.

Przytoczony fragment powieści Stefana Żeromskiego umiejscowiony został prawie na samym końcu w rozdziale "Rozdarta sosna". Przedstawiono w nim część rozmowy Joasi i Judyma, która doprowadziła do rozejścia się ich dróg. Z tego dialogu odczytujemy cechy obojga bohaterów.
Jednak, żeby rozpocząć przytaczanie indywidualnych cech bohaterów, należy zauważyć ich cechy wspólne. Chyba najbardziej widoczną cechą tych dwóch postaci jest wzajemna miłość do siebie. Już w pierwszych słowach Joanny przedstawiony jest opis wspólnego życia, mieszkania. Judym wypowiada następujące słowa: "Ja tak cię kocham!". Ich miłość do siebie jest ogromna, nie potrafią żyć bez siebie, a jednak Judym w dalszej części dokonuje innego wyboru. Kolejną cechą jest fakt, że i doktor i Joasia chcą nieść pomoc potrzebującym, biednym. Tomasz założył w Cisach szpital dla miejscowej biedoty a dziewczyna chciała mu pomagać w jego pracy lekarza. Oboje wychowali się bez rodziców. Młodego Judyma wychowała ciotka - prostytutka, która zmuszała go do ciężkich prac. Musiał m.in. sprzątać, przyjmować gości, zmywać. Ale dzięki temu zdobył wykształcenie medyczne, gdyż ciotka dawała mu pieniądze na naukę. Joasia także w młodym wieku straciła rodziców i wychowała ją pani Niewadzka. Również ona uczyła się podstawowych czynności, a z czasem sama zaczęła nauczać. Ciągle podróżowała, nigdzie nie zagrzała miejsca na dłużej.
Jest też dużo cech, które różnią bohaterów. Judym np. twierdzi, że to on jest odpowiedzialny za biedotę. Wypowiada słowa:"... to ja jestem za to wszystko odpowiedzialny! Ja jestem!". Nie potrafi się pogodzić z tym, że ciotka wybrała jego tylko dlatego, że był ładniejszym dzieckiem niż brat. Przez to właśnie uważa, że musi spłacić dług wobec brata i biedoty. Sądzi, że skoro jest lekarzem, musi uzdrowić cały świat. Twierdzi też, co jest najbardziej krzywdzące dla Joasi, że nie można pracy, pomocy innym pogodzić z miłością, z życiem rodzinnym. Uważa, że gdy zwiąże się z kobietą i założy rodzinę, stanie się dorobkiewiczem, i nie będzie mógł w pełni oddać się pracy. Judym jest romantykiem realizmu oraz chybionym pozytywistą, nie potrafi się odnaleźć w końcówce swojej epoki.
Joanna za to twierdzi wręcz przeciwnie niż doktor. Jest pewna, że byliby w stanie oboje realizować hasło pracy u podstaw żyjąc razem.
Na koniec zaryzykuję stwierdzeniem: "Nie byłeś do życia... Tomaszu Judymie". Uważam, że zachował się egoistycznie i myślał tylko o sobie podejmując taką decyzję, a Joanna powinna podjąć walkę o niego i prosić, aby ten zmienił zdanie.

(Praca oceniona na 4. Krótka ponieważ pisana na lekcji. Mam nadzieję, że komuś pomogłem)