Elektroliza soli stopionych

Elektroliza stopionych bezwodnych elektrolitów przebiega podobnie jak w roztworach. Jony, które w stałym elektrolicie są uporządkowane w sieciach krystalicznych, po stopieniu poruszają się chaotycznie we wszystkich kierunkach, podobnie jak w roztworze. Po połączeniu elektrod ze źródłem prądu ruch jonów staje się uporządkowany. Kationy wędrują do katody, a aniony - do anody.

Elektrolizę stopionych soli stosuje się głównie wówczas, gdy nie można przeprowadzić elektrolizy wodnych roztworów tych soli, gdyż produkty po wydzieleniu reagują z wodą, albo też gdy rudy wykorzystywane do elektrolitycznego otrzymywania metali są w wodzie trudno rozpuszczalne (np. Al2O3). Pierwszą elektrolizę z wydzieleniem glinu przeprowadzono w 1886 r. Była to elektroliza Al2O3 rozpuszczonego w stopionym Na3AlF6. Równocześnie stwierdza, że niemożliwe jest przeprowadzenie elektrolizy czystego tlenku glinu, ze względu na jego wysoką temperaturę topnienia (ok. 1000 C). Temperatura topnienia Na3AlF6 wynosi również około 1000C ale może być obniżona poprzez dodanie CaF2 R