Człowiek średniowiecza
Anonimowy, pobożny, nie pragnął chwały ani splendorów tego świata. Wystarczała mu chłodna cela klasztorna lub zamkowe mury. Gdy był rycerzem, walczył za wiarę, gdy mnichem- oddawał się modlitwie i ascezie.
Człowiek Renesansu
Operatywny, humanista, zdobywca, odkrywca świata. Poczuł się silny, pragnął być sławny, cenił indywidualizm, wszechstronną wiedzę i talent. Jego cechy to optymizm , wiara w harmonię wszechświata i zaufanie do Boga.
CZŁOWIEK BAROKU
ZAGUBIONY METAFIZYK
Optymizm i spokój stopniały w zderzeniu z rzeczywistością: wojnami, śmiercią, głodem, cierpieniem. Człowiek baroku nie wierzy więc w trwałość życia doczesnego - pozostaje mu wiara w życie po śmierci. Widzi kruchość życia i śmieszność wartości, takich jak bogactwo, uroda, sława. Jest kruchą trzciną na wietrze, ma duszę mistyka, cierpi na myśl o tajemnicy kosmosu.
FRANCUSKI DWORAK
Dwór królewski wykształcił model człowieka znającego etykietę, bywałego na ucztach i hołdującego modzie. Nie tylko we Francji, choć tam najwcześniej - dworski model życia stanie się typowy dla epoki, podejmie go oświecenie. Nie jest to model ascetyczny, dworak kocha piękny strój, bogaty stół, drży o swoją pozycje w dworskiej hierarchii.
POLSKI SARMATA
Pewny siebie szlachcic, reprezentant polskiego społeczeństwa, konserwatywny, broniący jak źrenicy oka szlacheckiej wolności. Typowy dla naszej narodowej kultury - kłótliwy pieniacz, ale i obrońca tradycji. Przy sarmatyzmie buduje się także mit dworu polskiego, symbol Polski sarmackiej.
CECHY STYLU BAROKOWEGO
Dzieło barokowe musi być pełne ozdób, będzie być może zdobione przesadnie- zamiłowanie artystów do bogactwa ornamentów, szczegółów, złoceń jest aż nadto widoczne. Mnóstwo amorków, postacie w ruchu- gestem i mimiką twarzy wyrażające uczucie bólu , cierpienia czy ekstazy.