Jan Kochanowski - "Na lipę".

Osobą mówiącą w jest lipa. Idzie lato, czas w miarę beztroski. Lipa zna doskonale człowieka, kusi go, aby sobie usiadł koło niej, posłuchał śpiewu ptaków. Okazuje się ona być mądrą, bo wplata wątek mitologiczny przez negację. Mówi, że nie jest taka jak jabłoń, ale że jej Pan Kochanowski nie oddałby jej nawet za cały sad, bo ona mu daje spokój, ciszę, wypoczynek, natchnienie… Okazuje się że ta lipa jest wykształcona. Lipa mówi o natchnieniu poetyckim. Kochanowski właściciel lipy, zdaje sobie sprawę z tego co ma. Ale ma też miejsce, na którym doznaje natchnienia poetyckiego.
Są rzeczy ważniejsze niż majątek czy dobrobyt. Warto zaufać innym rzeczom. Pieniądze nie zawsze się przydają i nie zawsze dają szczęście.