Cechy dramatu antycznego na przykładzie "Antygony"

1. Jedność miejsca, akcji i czasu (akcja jednowątkowa, zakazany czyn Antygony i jego konsekwencje, jedna doba, przed świtem do zachodu słońca, miejsce akcji - pałac w Tebach)

2. Ograniczona ilość aktorów (trzech) - zawsze jednak dialog prowadzą dwie postaci

3. Brak scen zbiorowych- sceny te zastępuje opowiadanie jednej z postaci lub pieśń chóru

4. Konflikt tragiczny - starcie przeciwnych postaw - równorzędność dwóch racji

5. Przebieg wydarzeń według określonej kompozycji dramatu antycznego:
a) prolog - czyli wejście aktorów, zapowiedź
b) parodos - wejście chóru, pieśń chóru
c) epejsodiony - występy aktorów, akty dramatu
d) stasimony pieśni chóru oddzielające akty, komentujące wydarzenia
e) punkt kulminacyjny - wydarzenia o największym napięciu
f) exodos - ostatnia pieśń chóru

6. Występowanie chóru - stwarzał nastrój, zapowiadał akcje, komentował

7. Nieukazywanie scen krwawych

8. Zasada decorum: podniosły, patetyczny styl

9. Zasada katharsis - oczyszczenie, wyzwolenie duszy widza ze złych emocji

10. Uzależnienie działania bohaterów od siły wyższej, fatum, przeznaczenia, któremu podlegali.