profil

Analiza i interpretacja "Trenu XVII" J. Kochanowskiego.

poleca 85% 419 głosów

Treść
Grafika
Filmy
Komentarze

Tren XVII ma charakter modlitwy co podkreśla apostrofa: „O mój Boże, Kto się przed Tobą skryć może?”. W trenie tym poeta odwołuje się do poglądów filozofii epikurejskiej. Która nawoływała do skromnego życia, zachęcał, by cieszyć się tym, co się ma, nie pragnąć zbyt wiele. Podmiot żył zgodnie z ta nauką.

Utwór ten jest parafrazą „Księgi Hioba”. Podmiot szuka pocieszenia w Bogu. Uważa, że to czego doświadczył jest wolą Boga: „Lecz Pan, który gdzie tknąć, widzi, A z przestrogi ludzkiej szydzi, Zadał mi raz tym znaczniejszy, Czymem już był bezpieczniejszy.” Jego cierpienie może złagodzić tylko Bóg: „Lekarstwo to, prze Bóg żywy, Ciężkie na umysł troskliwy! Kto przyjaciel zdrowia mego, Wynajdzi co wolniejszego! A ja zatym łzy niech leję, Bom stracił wszytkę nadzieję, By mię rozum miał ratować; Bóg sam mocen to hamować.”
W utworze panuje atmosfera smutku i rozpaczy. Podmiot jest negatywnie nastawiony na życie w niebie, nie wierzy, że spotka go jeszcze jakakolwiek uciecha: „Mnie jednako serce boli, A nigdy się nie utoli. Oczu nigdy nie osuszę – I tak wiecznie płakać muszę!” Sceptycznie podchodzi do pocieszania go: „Próżne to ludzkie wywody, Żeby szkodą nie zwać szkody.”

Tren XVII” także jest wierszem sylabicznym,
ale 8- zgłoskowym. 13 czterowersowych strof ozdabiają rymy parzyste (żeńskie, dokładne).
Tren XVII” ma charakter lamentacyjny. Autor ubolewa nad tragedią, która go dotknęła – śmierci ukochanej córeczki, Orszulki. Uważa, że próżno możemy się chować od nieszczęść, ponieważ prędzej, czy później i tak nas dopadną: „…Próżno w bitwach nie bywamy;/ Ugodzi nieszczęście wszędzie,…”. Bóg jest tu przedstawiony jako „istota” bezlitosna, szydząca
z ludzkiej przestrogi.
Natomiast w „Trenie XVII”, ciężko doświadczony przez los, wyraża swój brak zrozumienia dla woli Bożej i stawia pod znakiem zapytania stoicką zasadę, że trzeba pozostać niewzruszonym zarówno w obliczu szczęścia,
jak i klęski. Jakże jednak zachować kamienną twarz, gdy umiera nam dziecko? Czyż
nie przeczy to motcie humanizmu: „Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce”?

Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 1 minuta

Podobne tematy
Teksty kultury