Charakterystyka porównawcza Rejenta i Cześnika.

Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek to bohaterowie ksiązki Aleksandra Fredry pt. „Zemsta”. Obie postacie są reprezentantami sarmackiej szlachty. Jedną z nielicznych rzeczy ktora ich łączy jest miejsce zamieszkania. Cześnik mieszka w części zamku należącej do jego bratanicy-Klary, a Rejent w jego drugiej połowie. Kłótnia o mur dzielący wrogo nastawionych do siebie
sąsiadów jest jednym z głównych wątków powieści. Ponieważ mur ten jest bardzo zniszczony, Rejent postanawia go naprawić. Częsnik chce mu zrobić na złość i protestuje. Wszczyna bitwę.
Nazwisko Raptusiewicz jest utworzone od słowa „raptowny”, czyli: nagły, gwałtowny.
„Cześnik-wulkan aż niemiło.
Żebym krótko go nie trzymał,
Nie wiem, co by z światem było.”
Tymi słowami opisuje go Papkin.
Milczek natomiast jest z natury spokojny, ale bardzo zawzięty:
„Lecz co gorsza, że połowy
Drugiej zamku-czart dziedzicem,
Czy inaczej: Rejent Milczek;
Słodki, cichy, z kornym licem,
Ale z diabłem, z diabłem w duszy”
Maciej Raptusiewicz jest zubożałym i niewykształconym szlachcicem, o jego niskim zasobie słów świadczy częste powiedzenie: „mocium panie”. Mieszka „na garnuszku”u swojej bratanicy. Rejent Milczek jest wykształcony i posiada spory majątek.
Cześnik ma bardzo porywczy temperament. Bardzo szybko się unosi, ale i zarazem uspokaja. Podczas bitwy o mur wykrzyczał do Rejenta takie słowa:
„Hej! Gerwazy! Daj gwintówkę!
Niechaj strącę tę makówkę!”
Chociaż posiada poczucie humoru, to często potrafi wzbudzać groze.
„Lub do turmy pójdziesz na dno,
Gdzie, że siedzisz, ciężko zgadną,
Albo-rękę oddasz Klarze”
Rejent wydaję się być cichy i zrównoważony, ale tak naprawdę jest egoistą pozbawionym jakichkolwiek skrupułów. Nie obchodzi go nawet szczęście własnego syna. W jego krwi płynie wola zemsty. Koniecznie chce zrobić na złość Cześnikowi. Rejenta charakteryzuje pieniactwo. Karze składać murarzom fałszywe zeznania aby móc się procesować.
„Mieć więc ranę tyle znaczy,
Co mieć ciało skaleczone;
Że zaś raną jest drapnięcie,
Więc zapewnić możem święcie,
Że jestećie skaleczeni-
Przez to chleba pozbawieni.”
Tu ukazuje się Jego przewrotność, krętactwo i przebiegłość. Następnie Rejent usiłuje zmusić Wacława do małżeństwa z Podstoliną której on nie kocha. Ojciec kłamie własnego syna i udaje bardzo pobożnego człowieka.
„Zemsta” to komedia. Przedstawiony jest w niej komizm postaci, języka i sytuacji.
Obie postacie choć z pozoru złe, pod koniec książki budzą we mnie popzytywne odczucia.
Wszystko kończy się dobrze. Zemsta jaką wymyśli Cześnik okazała się krokiem do zgody i pojednania.