Porównanie motywu cierpienia w "Trenie XVII" oraz "Księdze Hioba".

Człowiek wobec cierpienia, porównaj sposób ukazania tego motywu w Trenie XVII oraz w Biblijnej księdze Hioba

Człowiek w swoim życiu dokonuje mnóstwa różnorakich wyborów cześć z nich jest dobra a Cześć z nich jest zła, co tworzy istną walką dobra ze złem. Człowiek przez całe swoje życie przeciwstawia się przeciwnością losu.
Nie odmownym towarzyszem człowieka w podróży przez Zycie jest cierpienie, wobec którego niektórzy z nas są bez silni popadają w depresje a czasem zatracają sens swojej egzystencji, inni zaś jak Kochanowski są w stanie przełamać cierpienie dzięki potędze swojego umysłu.
Człowiek cierpiący przeważnie doszukuje się w swoim cierpieniu ingerencje osób trzecich, najczęściej boga rzadziej szatana a tylko niektórzy dostrzegają wątek fortuny w swoim życiu.
Zarówno w trenach Kochanowskiego jak i w księdze Hioba odnajdujemy przykłady postaw ludzkich bezpośrednio dotkniętych przez zły los a co za tym idzie przez wielkie cierpienie.
Kochanowski w trenach, wyrażający żal spowodowany śmiercią córeczki Orszulik ukazuje w nich swe wielkie (ogromnie) cierpienie po utracie najukochańszej córeczki.
Tren XVII jest parafrazą „księgi Hioba”. Podmiot jest osobą cierpiącą, która szuka pocieszenia w bogu. Uważa, że to, czego doświadczył jest swoista próbą, na jaką wystawia go Bóg.
„Lecz Pan, który gdzie tknąć, widzi,
A z przestrogi ludzkiej szydzi,
Zadał mi raz tym znaczniejszy,
Czymem już był bezpieczniejszy.”
Jego cierpienie może zostać złagodzone również przez boga:
„Lekarstwo to, prze Bóg żywy,
Ciężkie na umysł troskliwy!”
Postawa podmiotu świadczy o tym, że cierpienie zostało zesłane przez boga. Który wystawia go na próbę jak Hioba stwórca ten ma prawo unieszczęśliwiać człowieka, lecz ma także prawo przywracać mu nadzieje, czemu podmiot nie daje wiary w słowach:
„Oczu nigdy nie osuszę,
I tak wiecznie płakać muszę”.
W kolejnych trenach Kochanowski prezentuje podobną postawę jednak nie identyczna.
W trenach IV i V adresatem jest śmierć. W trenie V przyjmuje postać Persefony żony Hadesa, która decyduje o losie ludzie w tym i Kochanowskiego. Podmiot w trenie IV jest w stanie ogromniej rozpaczy, która uniemożliwia mu prawidłowe funkcjonowanie w rzeczywistości, która go otacza. Cierpienie, które dotknęło Kochanowskiego uniemożliwia mu poprawny kontakt ze społeczeństwem
„Alem ja już z jej śmierci nigdy żałościwszy,
Nigdy smutniejszy nie mógł być ani tęskliwszy.”
Wszystkie treny przedstawiają obraz cierpiącego człowieka zmagającego się z tym wszechobecnym uczuciem. Zmagania te przejawiają się na przykład w szukaniu pomocy, jak równie z w obarczeniu winą, kogoś(bądź czegoś)kto ma władzę nad ludzkim losem, czyli „śmierci” boga szatana lub fortuny.
Bóg niejednokrotnie w dziejach poddawał próbie wiarą swoich wyznawców, którzy przez cierpienie i trwałość w wierze dowodzili swojej wartości. Przykładem tego wyznawcy jest Hiob, który posiadając wszystko, o czym człowiek marzy, czyli piękną żonę wiele dzieci, przyjaciół, mnóstwo pieniędzy a przede wszystkim szczęście i miłość został poddany wielu próbom.
„Obsypał Hioba trądem złośliwym,
od palca stopy aż do wierzchu głowy”.
Cierpienie, które spadło na Hioba odebrało mu wszystko to, co posiadał. Jednak samotny i porzucony godzi się z własnym losem, ciągle ufa bogu. Wierzy, że przez swoją silną wiarę będzie mógł oglądać majestat boga po śmierci.
„Potem me szczątki skórą odzieje,
I ciałem swym Boga zobaczę,”
Hiob, w przeciwieństwie do Kochanowskiego w trenach, w swoim cierpieniu godzi się z wolą boską, nie buntuje się też przeciwko niej i nie szuka winnych swojego ogromnego cierpienia. Hiob nie rozumie zamysłu Boga jednak nie poddaje się trwa dalej w swej bezgranicznej wieże i oczekuje zbawienia.
Człowiek w obliczu cierpienia zmienia swoje podejście do rzeczywistości (tak jak pomiot trenów), bądź też swoje cierpienie traktuje jako część obowiązku, jakim jest życie w wierze(Hiob). Człowiek ten, szuka też przyczyn stanu, w jakim się znalazł, wiedząc o swojej bezsilności wobec tego uczucia.