„Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu”. Omów koncepcję poety i poezji na przykładach wybranych utworów literackich.

Poezja ma wielką silę i moc. Od zawsze pełniła niezwykłą rolę w świadomości człowieka. Poeci właśnie poprzez swoje utwory wyrażali uczucia, głębokie myśli i przekonania. Literatura stała się więc przez to zwierciadłem duszy człowieka, dlatego też jej odbiorcami bywają ludzie, którzy szukają w niej wyrazu własnych uczuć i doświadczeń.

Na przestrzeni wieków poezja odgrywała wielka rolę. Jednak nie wszyscy poeci byli rozumiani przez swoich czytelników. Jednym z nich był antyczny pisarz Horacy, który w starożytności nigdy nie zdobył prawdziwej popularności. Doceniła go jednak potomność, uznając jednym z największych poetów rzymskich. W swoich pieśniach zwracał uwagę na dwoistą naturę poety: śmiertelna i nieśmiertelną. Ukazuje on portret artysty, stojącego ponad ludźmi, któremu talent i dzieło zapewniają sławę i nieśmiertelność, wieczną pamięć, której upływ czasu nie może w żaden sposób zniszczyć, gdyż będzie on zawsze żył w swoich wierszach i pamięci tych, którzy je czytają.

Podobną wizję kontynuują także polscy romantycy. Uważali oni, że wyrazem osobowości ludzkiej jest poeta, stanowiący wzór postawy duchowej, który podejmuje rolę przewodnika narodu, czego wyrazem była koncepcja poety-wieszcza. Wiersz miał sprawować władzę nad narodem, dawać siłę ducha, a przede wszystkim zagrzewać do boju. Romantyzm uczynił z poezji największy i najistotniejszy motyw w literaturze. Nie można jednak zapomnieć jak poeci i ich dzieła ukazywani byli w innych epokach.

Młoda Polska to czas poszukiwania nowych programów artystycznych, koncepcji życiowych. Jest to także epoka, której artysta - jednostka nieprzeciętna, szuka własnej drogi życiowej, niezależnej od żadnych powszechnie przyjętych zasad, gdyż w tych rozpaczliwych czasach ucieczką od nędznego życia mogła być jedynie sztuka. Poeta daje dowód na panujące w tym okresie otępienie, upadek wiary w jakiekolwiek wartości. Ma wielką siłę tworzenia, jednak może także niszczyć i od niego tylko zależy czy jego twórczość doda nam siły odbudowującej, czy zniszczy nas do końca.

Tak więc niezależnie od czasu, poezja zawsze odgrywała ważną rolę. Na przełomie dziejów zagrzewała ludzkość do walki o przetrwanie i wolność. Jest pouczająca, cieszy i porusza czytelników. Poeci każdej epoki dobrze rozumieli swoje posłannictwo, dlatego też tworzyli by dodawać siły ludziom i ich duszom.