Stereotyp

Moim celem będzie poparcie tezy mówiącej o tym, że chętnie posługuję się stereotypami. Sam stereotyp jest to funkcjonujący w świadomości społeczeństwa uproszczony, skrótowy i zabarwiony wartościująco obraz rzeczywistości, odnoszący się do grup społecznych, osób, sytuacji, instytucji, utrwalony wielokrotnym powtarzaniem. Według W. Lippmanna, który wprowadził to pojęcie do socjologii, stereotyp to cząstkowy, jednostkowy i przede wszystkim schematyczny obraz, który powstaje w umyśle człowieka, odnoszący się do jakiegoś faktu lub zjawiska społecznego. Stereotypy jako wytwory kulturowe zostają jednostce narzucone i z góry podsuwają mu sposób widzenia określonych faktów i zjawisk bezrefleksyjnego przyjmowania opinii rozpowszechnionych w danym środowisku.

Stereotyp najczęściej przyswajany jest w dzieciństwie, z tego względu jest bardzo trwały i odporny na zmianę nawet rzeczowej argumentacji oraz sprzecznych z nim doświadczeń. Zwykle stereotypy zawierają część prawy, ale czasem całkowicie od niej odbiegają.
Mówi się, że blondynki nie grzeszą inteligencją a prawdziwi mężczyźni nie mają pojęcia o gotowaniu. Każdy człowiek jest inny a jednak stereotyp kobiety funkcjonuje, bo został utrwalony według tradycji na niepełnej i nieprawdziwej wiedzy. Podświadomie budujemy opinię o kimś patrząc jak się ubiera i jaki ma kolor włosów. Autorzy przestawiają je w takim świetle, że można uwierzyć na chwilę iż naprawdę nie myślą.
Kobiety zaliczają sie do tzw. "płci pięknej". Każda jej przedstawicielka powinna mieć zadbane włosy, szczupłą sylwetkę i ładny uśmiech. Najgorzej jest właśnie z sylwetką. Powszechnie wiadomo, że modelka o idealnych kształtach ma większe powodzenie niż kobiety będącej "przy kości". Niektóre dziewczyny robią wszystko aby spodobać się mężczyznom przez co zapadają na różne choroby, dzięki którym będą szczuplejsze. Najczęściej spotykanymi jest anoreksja i bulimia. Są też jednak "grube baby", którą jest np. mistrzyni olimpijska w podnoszeniu ciężarów - Agata Wróbel. Nie przejmuje się jednak tym jak wygląda, bo to jest jej wielkim atutem. Je ile chce i zarabia za to pieniądze niekoniecznie mniejsze niż "chudzielce" z wybiegów.

Kiedy dzieci widzą w szkole kogoś, kto ma gorsze ubranie czy jest uboższy niż oni sami, myślą, że nie warto się z nim zadawać, bo to nie towarzystwo dla nich . Oni są "inni". Tak naprawdę wcale ich nie znają i nie mogą oceniać, ale jednak to robią...
Podsumowując - stereotypowe myślenie nie sprawdza się ani trochę. Nie powinniśmy zwracać uwagi na to jak jest ubrany i ile ma pieniędzy. Takie myślenie jest błędne. Żeby poznać kogoś naprawdę i przekonać się jaką jest osobą, trzeba wiedzieć jaki jest "od środka", tzn. spędzić z nią dość dużo czasu aby stwierdzić czy można ją do któregokolwiek stereotypu przypisać.