Bunt – siła destrukcyjna czy twórcza? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu Antygony Sofoklesa oraz innych tekstów kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 wyrazów.

Buntowników zawsze było, jest i będzie wielu. Są to ludzie, którzy nie
zgadzają się z różnego typu normami np.: społecznymi czy religijnymi i chcą je
zastąpić swoimi, które uważają za słuszne. Buntownicy nie wyrażają zgody na
przestarzałą rzeczywistość lub rzeczywistość, która łamie podstawowe prawa.
Stają za swoja ideą, która może się okazać słuszna, a może być też zbrodnią. Bez
wątpienia bunt jest narzędziem potężnym, które może zmieniać rzeczywistość.
Pytanie jednak brzmi, czy ta siła przeciwstawienia się jest destrukcyjna czy
kreująca?
Na podstawie fragmentu „Antygony” widzimy, że tytułowa bohaterka,
sprzeciwiła się zakazowi prawnemu wydanemu przez króla Kreona, aby
pochować ciało jej brata. Antygona łamiąc zakaz oddaje należne czci swojemu
krewnemu, a motywuje to prawem boskim nadanym przez bogów, aby każdy
został należycie pochowany. Widzimy więc, że Antygona ceni prawa boskie,
religijne bardziej niż prawa ziemskie ustanawiane przez urzędników i władców.
Kreon stoi przy swoim, że prawo, to prawo, istnieje ono po ty, by chronić ludzi
nim objętych. Król rozumie przekonania Antygony, jednak jak mówi dzisiaj
znane łacińskie przysłowie dura lex, sed lex musi skazać bohaterkę na śmierć za
pogrzebanie bliskiej osoby.
Bunt wierzącej Antygony w tej historii był słuszny, zgodny z przekonaniami
religijnymi, które są wieczne, więc i ważniejsze niż prawa państw tak ulotnych i
nietrwałych. Jednak argumenty Kreona o opiece nad społeczeństwem i

ziemiami, które do niego należą, są nie mniej słuszne. Dbanie o godnie życie
tylu ludzi wymaga mądrości i silnego kręgosłupa moralnego, który podpowiada
jak należy postępować dla dobra wspólnoty. Dlatego sytuacja ta jest tak
tragiczna, ponieważ obie racje są mniej więcej równe.
Kain i Abel, to znana opowieść z Księgi Rodzaju, która przedstawia bunt
przeciwko Bogu i narzuconemu przez Niego porządku. Bratobójstwo było
wyrazem buntu przeciwko wyborowi Boga, który docenił krwawą ofiarę Abla,
złożoną ze zwierząt, gdy Kain złożył owoce ziemi, która uprawiał.
W tym przypadku Kain poczuł się niedoceniony, zazdrosny i był rządny
sprawiedliwości, którą sam wymierzył, ponieważ kochał Boga tak samo jak jego
brat. Za swój wybór, bunt i poddanie się złym emocjom został ukarany:
napiętnowany i wygnany z Edenu. Za buntem Kaina stały złe zamiary i silne
emocje, wpłynęły one na jego zachowanie, które było destrukcyjne.
W historii również mamy przykłady buntu. Są nimi m.in. powstania
narodowe: Kościuszkowskie, listopadowe, styczniowe czy powstanie
Warszawskie. Niewątpliwie powstania te były wyrazem buntu Polaków, którym
odebrano państwo, jednak kultura, język i ludzie, którzy identyfikowali się jako
Polacy trwali przez cały okres rozbiorów, wojen i okupacji. Każde powstanie w
historii Polski było umotywowane narodową potrzebą wolności i niezależności,
silne emocje, odwaga i duch patriotyzmu pchał ludzi do tworzenia swojej
tożsamości narodowej i odzyskania własnego miejsca na świecie, jakim jest
państwo. Przekonania i pobudki z jakich rodziły się buntownicze zrywy, były jak
najbardziej słuszne i szlachetne, dzięki nim tworzono, nawet chwilowe, zalążki
państwa. Bunt w tych chwilach kreował nowe państwo kierujące się
poprawnymi normami moralnymi
Bunt, jak przedstawiłem, może być postawą, ale też narzędziem, dzięki
któremu możliwa jest zmiana otaczającej rzeczywistości. Tak jak młotek czy
siekiera, bunt może być wykorzystywany w dobrych celach, aby poprawić złą
dzisiejszość i stworzyć nowe, lepsze jutro lub może być narzędziem destrukcji i
zniszczenia. Wszystko na świcie zależy od dobrych ludzi, którzy posługują się
buntem według własnych, szlachetnych przekonań.