Gdyby Romeo i Julia zrobili inaczej.

Pewnego dnia Romeo syn Montekich dostał wiadomość od sługi Baltazara. List pochodził od jego przyjaciela ojca Laurentego. Romeo czytając pierwsze wyrazy listu był oszołomiony. Słowa te brzmiały tak: „Drogi Romeo mam dla ciebie wiadomość Julia nie żyje...”

Czytając dalszy ciąg zrozumiał list, Zapytał Baltazara
- Jak w domu? Jak mój ród? Walczą?
- Nie mój panie nic mi o tym nie wiadomo.
- A Julia z Parysem?
- Nie panie w grobie ale to już list ci powie.
- Przygotuj konia musze jechać do niej. Natychmiast!
- Tak panie jak rozkażesz.

Romeo z Baltazarem wyruszyli ku Weronie. Romeo na swoim koniu Kalemie a Baltazar na klaczy Karin. W czasie drogi wymieniali i ze sobą zdania
- Romeo jak ci tutaj w Mantui?
- Nie jest źle, ale ukochanej brakuje.
- A jak tam Kapulettowie
- Bardzo źle, rozpaczają po pozornej śmierci córki.
- To oni nic nie wiedzą?!
- Nie, a skąd?
- Nie, nic, jedźmy szybciej!

Romeo wiedząc gdzie jest grób udał się do niego. Przestraszył się ponieważ tego dnia księżyc był w pełni. Myślał że może go spotkać nieszczęście. Nie pomylił się przy Julii był Parys. Romeo zauważył go i natychmiast stanął do walki na śmierć i życie. Po wielkim trudzie jaki go spotkał zabił Parysa. Czekał na wybudzenie się Julii. Kiedy nastąpił długo oczekiwany moment padli sobie w ramiona. Romeo odezwał się pierwszy

- Ukochana nareszcie jesteś! Bardzo tęskniłem!
- Ja też. Romeo, musimy stąd uciekać zanim dopadną nas Werończycy!

Romeo chciał jeszcze zobaczyć się z ojcem Laurentym. Chciał mu podziękować.
- Kogoż ja tu widzę? Romeo i Julia!
- Tak ojcze bardzo ci dziękuje lecz musimy uciekać! Przekaż rodzinie że wrócimy jak zostanę oczyszczony z zarzutów.

Romeo przewidział zagranie Eskalusa, który nie dosyć że nie chciał go wpuścić do Werony to także chciał go zabić za śmierć Parysa. Tak więc Romeo i Julia uciekli w daleki świat.

Ojciec Laurenty pogodził zwaśnione rody. A ci opłakiwali stratę swych dzieci.