Krótkość żywota

W utworze tym ukazane jest przemijanie, ucieczka czasu "Godzina za godziną niepojęcie chodzi". Poeta obrazuje krótkość naszego życia poprzez odcinek bytu między umarłymi, a nowonarodzonymi. Dzięki temu widoczny jest niewiele znaczący żywot ludzki.

Naborowski próbuje nam uświadomić konieczność umierania. Życie ludzkie jest tak krótkie i znikome, że poeta nazywa je "czwartą częścią mgnienia". Porównuje je do zjawisk nietrwałych i ulotnych: "Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt", Wyrazy te oddziałują na wzrok, słuch, odczuwanie u odbiorcy. Są to także słowa jednosylabowe co ma na celu ukazać jeszcze bardziej krótkość życia.

Naborowski ukazuje także niemożliwość powrotu do tego co było "Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie". Zdanie "Kołem niehamowanym lotny czas uchodzi" nawiązuje do średniowiecznej idei koła "dance macabre". Każdy z nas jest równy wobec śmierci.

W utworze tym ukazany jest dramatyzm naszego bytu "wielom była\ Kolebka grobem, wielom matka ich mogiła. Dla wielu życie skończyło się wraz z urodzeniem, a dla innych stanowiło mękę. Naborowski w utworze tym stosuje niewiele epitetów. Te, które jednak używa, mają na celu ukazanie przemijania, krótkości.

Poeta nie używa ich niepotrzebnie, w nadmiarze. Dla Naborowskiego ważniejsza była treść nad formą.