Naborowski Daniel

Poeta, lekarz, dyplomata. Pochodził z niezamożnej rodziny, lecz zdobył wszechstronne wykształcenie. Studiował na kilku uniwersytetach: w Wittenberdze, Bazylei, Orleanie, Strasburgu i Padwie. Miał rozległe zainteresowania: medyczne, prawnicze, a wiedzę z fizyki i astronomii zdobywał u samego Galileusza. Był kalwinem. Jako osoba blisko związana z rodem Radziwiłłów pełnił na ich dworze wiele funkcji: pracował jako lekarz, nadworny poeta i nauczyciel, a także zajmował się działalnością dyplomatyczną.Wiersze pisał okazjonalnie – najczęściej były to panegiryki, czyli utwory pochwalne. Za jego życia nie były one publikowane.W jego twórczości wyróżnia się nurt dworski, który reprezentują utwory o tematyce miłosnej i życiu dworskim (np. Do Anny) oraz wiersze o charakterze filozoficznym, metafizycznym, dotyczące sensu życia, przemijania, trwałości wartości (np. Marność, Krótkość żywota). Poeta posługiwał się paradoksem, antytezą, grą słów, konceptem. Tłumaczył Sonety Petrarki. Jako pierwszy w literaturze polskiej zastosował formę listu poetyckiego.