Cierpiące matki. Porównaj ich wizerunki przedstawione w średniowiecznym wierszu „ Posłuchajcie, bracia miła… ‘’ i fragmencie III części „ Dziadów” Adama Mickiewicza

III część „ Dziadów” Adama Mickiewicza powstała podczas pobytu poety w Dreźnie. Zarówno „Lament świętokrzyski ”, jak i utwór dramatyczny naszego wybitnego poety dobry romantyzmu ukazują wizerunki matek cierpiących.
W „ Lamencie świętokrzyskim” podmiotem lirycznym jest Matka Boska stojąca pod krzyżem. Opowiada o tragicznym wydarzeniu, w którym uczestniczyła w Wielki Piątek. W formie apostrofy zwraca się do ludzi i skarży się na swój smutek. Prosi także, aby ludzie wysłuchali Jej skarg i okazali współczucie. Matka Boża z bólem w sercu obserwuje cierpienie fizyczne swojego Syna – Jezusa, którego bije i męczy niewierny Żyd. Matka pragnie mu ulżyc w cierpieniu. Chce, aby Chrystus podzielił się z Nią swoimi ranami. Dla swojego jedynego Syna Matka jest w stanie zrobic wszystko – podeprzec opadającą głowę, obetrzec z ciała krew, a także podac coś do picia. Jednakże Matka Boska stoi zbyt nisko i nie może dotknąc ciała Jezusa Chrystusa.
W kolejnej strofie Matka Boża zwraca się do archanioła Gabriela. Przypomina mu scenę zwiastowania, a także zapowiedź szczęścia. Tymczasem sytuacja podmiotu lirycznego jest tragiczna – snuje się rozbity, zdruzgotany, przypomina biblijnego Hioba, a także ma obolałe ciało. W ostatniej strofie podmiot liryczny zwraca się do wszystkich matek. Prosi, aby kierowały swoje modlitwy do Boga. Matka Boska nie chce, aby inni cierpieli tak, jak Ona w tym momencie. Kończący cały utwór dwuwers podkreśla wyjątkowość utraconego Syna i tragedię oraz smutek samotnej Matki.
W III części „ Dziadów” Adama Mickiewicza na balu u Senatora również pojawia się płacząca i cierpiąca matka – pani Rollison. Jest ona zmartwiona i bardzo zdenerwowana. Nie dopuszcza do wiadomości, że ktoś uwięził jej dziecko. Pani Rollison nie wyobraża sobie życie bez syna. Dzięki niemu nie umarła ona z głodu.
Syn pomimo niewielkiego dochody utrzymywał rodzinę. Jaś dobrze się uczył i pomagał matce w codziennych czynnościach, gdyż ona była osobą niewidomą. Syna pani Rollison uwięzili w ratuszu. Matka pragnęła zostac z dzieckiem, jednakże nie wpuścili jej do środka. Została pod murem i całą noc czekała na ukochanego syna. Pani Rollison tłumaczy Senatorowi, że słyszała głos Jasia, który wydobywał się zza ścian. Skarży się, że tam męczono jej dziecko, które jest dla niej podporą. Senator nie potrafi zrozumiec Pani Rollison oraz naśmiewa się z jej tragedii. Twierdzi, że w ratuszu znajduje się wiele innych obcych osób i głos, który słyszała pani Rollison, wcale nie musiał należec do jej syna. Jednakże matka jest w stanie odróżnic głos swojego dziecka od innych.
Pomimo że utwory powstały w różnych epokach, to podejmują taką samą tematykę. Zarówno „ Lament świętokrzyski” , jak i III część „ Dziadów ” Adama Mickiewicza przedstawiają cierpienie matek po stracie ukochanych dzieci. Matka Boża i pani Rollison pragną pomóc synom, nie chcą, aby cierpieli. „ Lament świętokrzyski ” jest monologiem lirycznym – stanowi zapis wspomnień Matki z dnia śmierci Jezusa Chrystusa. Natomiast III część „ Dziadów ” to dialog pomiędzy panią Rollison, a Senatorem.