Rosjanie też oceniani są na ogół źle. Armia carska to głównie służalcy, gotowi bezmyślnie umierać dla cara i podlizywać się jego urzędnikom. Taki obraz znajdziemy np. u Mickiewicza:
Car dziwi się – ze strachu drżą Petersburczany,
Car gniewa się – ze strachu mrą jego dworzany;
Ale sypią się wojska, których Bóg i wiara
Jest car. – Car gniewny: umrzem, rozweselim cara.
(Adam Mickiewicz, Reduta Ordona)
Obraz służalców przedstawiony został także w III części Dziadów, jednakże pozytywny obraz Rosjan znajdziemy np. we fragmencie Do przyjaciół Moskali czy Panu Tadeuszu (kapitan Ryków). Ale już np. Kozacy tłumiący powstania to okrutnicy. W Bożej podszewce rosyjski żołnierz gwałci świętą Anusię, siostrę Marianny. Okrutnie Kozacy rozprawiają się zwłaszcza z powstańcami (zabijają nawet rannych w noweli Orzeszkowej Gloria victis).