Rekomendacja książki pod tytułem "Krew Elfów" Andrzeja Sapkowskiego

Rekomendacja książki pod tytułem „Krew Elfów”
W mojej pracy chciałbym zarekomendować książkę „Krew Elfów”. Akcja właściwie zaczyna się, wtedy kiedy Geralt z Rivii wraz z Ciri dotarli do Kaer Morhen. Ta dwójka to wiedźmin (białowłosy mutant, będący bardzo dobrze wyćwiczonym mordercą, miał on niezwykle lodowate i przenikliwe spojrzenie, a jego ciało było mocno umięśnione, przez co budził strach w każdym, kto go zobaczył) i dziewczyna ( miała jasne, popielate włosy, ciemnozielone oczy, niewielką posturę, jednakże była wyćwiczona w fechtunku przez co nabrała zwinności i szybkości ) będąca zarazem pod jego opieką. Opiekun ten był znany na całym świecie jako bezwzględny mutant, który jest łowcą potworów. Ona natomiast to zwykłe dziecko, a przynajmniej tego się spodziewał „Biały Wilk”, kiedy postanowił się nią zaopiekować. Jednakże jak się okazuje nie był to taki przeciętny malec, mianowicie ma ona magiczne zdolności, których on sam nie potrafił w pełni zrozumieć. Postanowił, więc w celu dowiedzenia się czym jest jego podopieczna, sprowadzić ją do szkoły wiedźminów, w której on sam się uczył i tam chciał szukać wyjaśnienia. Okazuje się jednak, że do zbadania Ciri potrzeba, większej wiedzy magicznej, której nie posiadał żaden z nauczycieli w Kaer Morhen. W związku z tym główny bohater powieści Andrzeja Sapkowskiego postanowił zaprosić Triss Merigold( piękna, zdolna czarodziejka o długich, ciemnych i kręconych włosach, fiołkowych oczach oraz świetnym stylu ubierania się) , która miała pomóc w wyjaśnieniu czym jest dziewczyna, która była pod opieką Geralta. Jednakże ona również nie miała wystarczającej mocy , aby to sprawdzić. W związku z tym wiedźmin postanowił przenieść dziewczynkę do świątyni Matki Ziemi, gdzie prawdziwych czarów miała ją nauczyć Yennefer( ukochana „Białego Wilka”, ma fiołkowe oczy i kruczoczarne włosy ,bywa nieprzyjemna, ale jest przy tym niezwykle mądra i odważna ). Podczas podróży do świątyni Geralt,Ciri i chora Triss trafiają na konwój krasnoludów, który zaoferował swoją pomoc w przyprowadzeniu czarodziejki do zdrowia, ale podczas wspólnej podróży napadł ich oddział elfów. Było wielu poległych krasnoludów i elfów, którzy niespecjalnie tolerują się nawzajem, a to dlatego, że wiewiórki(elfy) współpracują z największym wrogiem dobra czyli Nilfgaardem (zło walczy z dobrem, aby zaprowadzić chaos, ale dobro stara się opierać atakom i próbuje zachować ład). Podczas walki z elfami nasi bohaterzy nie ucierpieli i zaraz po zakończeniu się bitwy wyruszyli w dalszą podróż. Ciri nareszcie trafiła do świątyni , gdzie poznała wiele swoich rówieśniczek i przystąpiła do nauki czarów, a jej nauczycielką była Yennefer. Triss powróciła do siebie. Geralt natomiast wyruszył na poszukiwania złego czarodzieja imieniem Rience, który chciał dostać w swoje ręce podopieczną „Białego Wilka” (wywnioskować można, iż wiedźmin kochał dziewczynkę, którą się opiekował). Po paru przygodach jakich doznał główny bohater wreszcie trafił na trop tego kogo szukał, a spotkali się w Oxenfurcie. Po krwawej potyczce z głównym bohaterem Rience ledwo uszedł z życiem i przeżył w ogóle tylko dlatego, że pomogła mu Filippa Eilhart( zasiadała w radzie czarodziejów i jest dobrą znajomą opiekuna Ciri), która miała wobec niego inne plany. Naprawdę szczerze polecam tę książkę, ze względu na niesamowitą różnorodność cech wszystkich postaci oraz bardzo ciekawemu językowi pisania towarzyszącemu wielu interesującym sytuacją.