Choroby naczyń krwionośnych.

Choroby naczyń krwionośnych są źródłem większości schorzeń i powikłań, a w rezultacie 53,2% zgonów na świecie. To poważny problem krajów rozwiniętych, dotykający wszystkich obywateli bez względu na rasę. Tryb życia i sposób żywienia mieszkańców USA i Europy Zachodniej sprzyja rozwojowi miażdżycy i nadciśnienia tętniczego, powodując przewlekłe schorzenia, które w znaczący sposób przyczyniają się do obniżania pożądanej długości życia. Edukacja społeczeństwa oraz inne działania prewencyjne prowadzone przez państwa oraz organizacje pozarządowe nie wystarczają, by zapobiec powiększającej się rzeszy osób obarczonych problemami naczyniowymi. Dlatego rozwój diagnostyki medycznej w tym kierunku jest taki ważny. Główne cywilizacyjne schorzenia naczyń to: miażdżyca, choroba nadciśnieniowa naczyń, tętniaki i krwiaki rozwarstwiające, zapalenia naczyń, żylaki oraz nowotwory.
Innym zagadnieniem są wady wrodzone. Należą do nich wady serca, tętniaki wrodzone oraz przetoki tętniczo-żylne. Ich dokładna, nieinwazyjna i powszechna diagnostyka pozwala uchronić wiele dzieci przez śmiercią.
Kolejną dziedziną medycyny, w której diagnostyka naczyń ma istotne znaczenie jest traumatologia, gdzie bardzo ważne jest, by metoda np. lokalizacji krwotoku była szybka oraz skuteczna.
Podstawowym celem diagnostyki naczyń jest ich obrazowanie, a co za tym idzie możliwość ich oceny, przepływu oraz topografii. W zależności od badanego organu, dokładności badania, ograniczeń czasowych oraz poziomu inwazyjności mamy całą gamę metod obrazujących naczynia w całym organizmie. Ciągły rozwój i powstawanie nowych urządzeń jest związane z powszechnością zastosowania, a także rezultatem poszukiwań mających na celu obniżenie kosztów, ułatwienie obsługi, zmniejszenie inwazyjności, a co za tym idzie, ilości powikłań. Dlatego w tym artykule skupię się na omówieniu najważniejszych metod diagnostycznych.
Zacznę od rentgenodiagnostyki, ponieważ ta powstała jako pierwsza i jest stosowana już od ponad 100 lat. Wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie, które przechodząc przez tkanki ulegają pochłanianiu i rozproszeniu, a efekt tego jest widoczny na specjalnej kliszy rentgenowskiej analogowej lub cyfrowej. Jednakże samo zdjęcie rentgenowskie jest bezużyteczne w przypadku oceny naczyń, ponieważ ani krew ani naczynia nie wyróżniają się w stopniu absorpcji i pochłaniania promieni X. By uwidocznić interesujące nas struktury można wybarwić je przy pomocy substancji absorbującej promieniowanie, czyli tzw. kontrastu. Metodą, która wykorzystuje kontrast jest angiografia.