Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Wiersz „Na Anioł Pański” jest znakomitym przykładem młodopolskiej poezji nastroju. Wszystkie elementy zostały w nim podporządkowane jednemu celowi: wywołaniu u wrażliwego czytelnika określonego stanu uczuciowego, poddaniu go sugestii smutnego...
„ Na Anioł Pański ” to wiersz autorstwa wybitnego twórcy okresu Młodej Polski, Kazimierza Przerwy – Tetmajera . Poeta ten odwoływał się w swoich utworach – jak wielu artystów tego okresu – do filozofii
Kazimierza Przerwy - Tetmajera zaliczyć należy także ” Na Anioł Pański ”, „Hymn do Nirwany”, „Nie wierzę w nic”. Przejawia się w nich brak idei, brak autorytetów. Poeci mają wrażenie, że przełom wieków
utworze zatytułowanym „ Anioł Pański ” podmiot liryczny ukazuje cierpienie, bezcelowość i bezsens życia. poprzez obrazy przestrzeni, które są rozlegle i puste, poprzez kolory szare, ciemne, smutne autor
nie można powiedziec dosłownie. „Koniec wieku XIX” ( Kazimierza Przerwy - Tetmajera ) zarysował i zdefiniował problematyke dekadentyzmu,niemocy działania , bezsensu istnienia. Wiersz jest forma dialogu
. Uniesienie miłosne odrywa od codzienności i bólu ale z drugiej strony rodzi pustkę i wyczerpanie. Okazuje się że miłość nie jest lekiem na rozpacz. Kazimierz Przerwa-Tetmajer Anioł Pański Wiersz Anioł