Ofiara dla ukochanego

Przykład poświęcenia dla ukochanego odnajdujemy w Pustelni parmeńskiej Stendhala. Piękna córka naczelnika więzienia zakochuje się w więźniu i, by go ocalić i zorganizować mu ucieczkę, decyduje się na poślubienie niekochanego człowieka. Zamieszanie wokół jej zaręczyn pozwala odwrócić uwagę ojca od jej faktycznych planów ułatwienia więźniowi ucieczki. Miłość tych dwojga, ze względu na złożone przez dziewczynę śluby, nie będzie mogła zaowocować małżeństwem (dziewczyna ślubowała, że wyjdzie za innego i nie będzie oglądać ukochanego, jeśli Bóg go ocali). Ślubu tego dotrzymuje przewrotnie– spotyka się z ukochanym w ciemnościach. Owocem tego związku jest dziecko... Bohaterka decyduje się jednak na powrót do męża, a jej ukochany osiada w pustelni parmeńskiej.
Ofiarę z własnych uczuć składa też bohaterka Wiernej rzeki Stefana Żeromskiego, Salomea Brynicka. Na prośbę matki ukochanego Józefa Odrowąża, wierząc,że tak będzie dla niego lepiej, zgadza się wycofać z tego związku, a nawet przekonuje ukochanego do wyjazdu za granicę. Zostanie sama z pieniędzmi Odrowążów, które wrzuci do rzeki, i noszonym pod sercem dzieckiem Józefa, załamana, zrozpaczona, ale zawsze kochająca...
Poświęca się dla mężczyzny także bohaterka filmu Larsa von Triera. Nadwrażliwa, szalona kobieta wierzy, że pomaga choremu mężowi, gdy oddaje się przypadkowym, niekiedy zdegenerowanym mężczyznom i opowiada ukochanemu o stosunkach z nimi. Jedno z takich doświadczeń kończy się śmiercią kobiety...