Portrety zakłamanych mieszczańskich rodzin wykraczają poza epokę Młodej Polski. Salony drobnomieszczan przypomina w swej twórczości Julian Tuwim. Groteskową rodzinę nowych Dulskich pokazuje w Ferdydurke Witold Gombrowicz. Bo czyż nie są takimi nowoczesnymi Dulskimi Młodziakowie, którzy tylko pozornie hołdują postępowości obyczajów?! Namawiają nawet groteskowo córkę Zutę do poczęcia nieślubnego dziecka. Jednak w ich ciasnych mieszczańskich głowach w sferze stosunków damsko-męskich nie mieści się nic wykraczającego poza ramy stereotypowego romansu. Dlatego, sądząc po pozorach (o które zadbał Józio), posądzają córkę o związek z nauczycielem i oczywiście nie akceptują tego rzekomego uczucia. Bo czyż nowi państwo Dulscy mogliby tolerować romans córki ze starszym mężczyzną? Nie do pomyślenia dla nich byłaby jakakolwiek sytuacja wychodząca poza formę taniego romansu. Za drobnomieszczan można też uznać bohaterów sztuki Włodzimierza Perzyńskiego Szczęście Frania, którzy w obawie przed wywołaniem skandalu wydają ukochaną córkę za, odtrącanego i pogardzanego wcześniej, ubogiego pracownika – pana Frania.
Warto zobaczyć
film Z biegiem lat, z biegiem dni, reż. Andrzej Wajda – domy mieszczańskiego Krakowa pokazane na tle polskiej historii przełomu wieków; serial, inspirowany tekstami Zapolskiej, Kisielewskiego i innych znanych twórców, w dużej mierze stworzyła genialna wyobraźnia i „obyczajowy słuch” reżysera ; spektakle Szczęście Frania, reż. Agnieszka Glińska – spektakl teatru TV na podstawie sztuki Włodzimierza Perzyńskiego, Ta Gabriela, reż. Andrzej Łapicki na podstawie sztuki Tamary Karren, Teatr Polski w Warszawie– tragiczna biografia aktorki i dramatopisarki, która wypowiedziała wojnę mieszczańskiej moralności, na podstawie listów Gabrieli Zapolskiej.
Zobacz też
kamienica
Materiał opracowany przez eksperta